گنجور

حاشیه‌گذاری‌های احمدکریمی

احمدکریمی


احمدکریمی در ‫۱ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۵۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷:

حافظ در این زمانه که خاموشی به هزااار زبان در سخن است، تو از این هزار، هزاری

 

احمدکریمی در ‫۱ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۳ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۰۸:

گر نباشد غمِ جانان، غم جان این همه نیست

این روزها این حکایت، وصف حال خیلی‌هاست. به مانند شعر احمد شاملو که میگوید: از رنجی خسته ام که از آنِ من نیست 

 

 

 

 

احمدکریمی در ‫۱ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۰ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۶:

که از طلسم غم آزاد می کنیم ترا

 

 اشعار صائب همیشه به قشر خاصی تعلق ویژه دارد. همین قشر هست که میتواند سالها با این اشعار زندگی کند‌. چون سرگذشت آنهاست

 

احمدکریمی در ‫۲ سال قبل، شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۱۱ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۴۹:

ره در حقیقتِ دل انسان که می برد

 

احمدکریمی در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۶:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲۰:

این غزل را استاد شجریان در تصنیف « ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه» به زیبایی تمام و کمال خوانده اند. 

 

احمدکریمی در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۳۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱ - سرآغاز:

بیت ۲۹ ام را استاد شجریان در ابتدای تصنیف «ناگهان پرده برانداخته‌ای » به زیبایی تحریر نموده اند.

 

احمدکریمی در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۳۵ در پاسخ به سام دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۳:

با سلام. 

همانطور که دوست عزیزمان شرح دادند، سعدی در اینجا بیان میدارد که در روز قیامت «وجه تمایز» من با سایر موجودات در اینست که آنها با دمیدن صور زنده میشوند و من با به یاد آوردنِ دوست. یعنی تعلق من به دوست، محدود به دنیا نیست و در آخرت نیز اولین چیزی که به یاد می آوردم یادِ دوست است.

 

احمدکریمی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۰ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶۹:

دوامِ عشق میخواهی مکن با وصل آمیزش

که آبِ زندگی هم می کند خاموش آتش را

 

 

 

احمدکریمی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۰۷ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۱۹:

اینجا که منم قیمت دل هر دو جهان است

آنجا که تویی در چه حساب است دل ما

این بیت به قول یک دوستی، درموردش هم میشود برداشت عارفانه کرد هم عاشقانه و هم اخلاقی. از منظر صائب در این شعر  «همه چیزِ دل بر تار مویی بند است».

 

 

 

احمدکریمی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۰۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۹:

در خصوص بیت ششم که می‌فرماید:

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی

تا در میکده شادان و غزل‌خوان بروم

در غزل ۲۹۰ حضرت حافظ در بیتی میفرماید:

بکوی میکده گریان و سر فکنده روم

چرا که شرم همی آیدم ز حاصل خویش

چه تفاوتی این بین حاصل شده که حافظ یک بار شادان و غزل خوان، و بار دیگر گریان و سرافکنده عزم رفتن به میخانه کرده است؟!

 از طرفی حافظ که میخانه را نماد ریاکاری زُدایی میداند، در هر دو حالت به میخانه رجوع کرده است. اما یک بار گریان و پشیمان و بار دیگر شادان و غزل خوان. یک بار پشیمان است و بار دیگر در جستجوی جبران و شروعی دوباره.