شب تا به سحر منم بدین درد
نالان نالان چو ناتوانان
گردان گردان به هر در و کوی
گویان گویان چو پاسبانان
فریاد ز محنت غریبان
زنهار ز حسر جوانان
خرمن خرمن سرشک ریزان
دامن دامن گهر فشانان
جویان جویان به هر بیابان
پویان پویان پی شبانان
روز از سر راه برنخیزم
در ره نگران چو دیده‌بانان
گریان گریان شوم پذیره
پرسان پرسان ز کاروانان
از نام و نشان نازنینان
و ز بوم و دیار مهربانان
گویند مرا سرشک کم ریز
این سر سبکان دل گرانان
نه اشک که خون دل بریزم
بر خاک عزیز آن جوانان
نه آب که دیدگان ببارم
بر درد و دریغ نازنینان
ای باد ببر پیام زارم
روزی که رسی به خاک آنان
بگذار اگر چه بی زبانی
بازآر پیام بی زبانان
چون گل برود دگر چه ماند
جز خار به دست باغبانان
در خاک فتاد آب چشمم
از چشم بدان و بدگمانان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به عمق درد و اندوه خود اشاره می‌کند و با ناله و فریاد به بیان مشکلات و ظلمات جوانان و غریبان می‌پردازد. او به بی‌تابی و جستجوی غم‌انگیز در کوی و دشت می‌پردازد و از بی‌خبری و غم یاران سخن می‌گوید. شاعر همچنین احساس می‌کند که این درد او را روانه‌ی فراق و غم می‌کند و به آنچه در دل دارد، با اشک و خون دل اشاره می‌کند. در نهایت، او از باد می‌خواهد که پیام زخم‌هایش را به خاک عزیزان برساند، حتی اگر نتواند به زبان خود سخن بگوید. این شعر به نوعی نمایانگر ناامیدی و درد از دست دادن عزیزان است.
هوش مصنوعی: در شب تا صبح به خاطر این درد به شدت ناله می‌زنم، مانند افرادی که ناتوان و بیچاره هستند.
هوش مصنوعی: در هر کوچه و در هر خیابان، افرادی همچون نگهبانان هستند که در حال گفت‌وگو و تبادل نظر می‌باشند.
هوش مصنوعی: فریاد و ناله‌ی کسانی که در رنج و سختی به سر می‌برند، و به جد روزهای تلخ و حسرت‌آور جوانان را یادآور می‌شود.
هوش مصنوعی: خوشحالی و زیبایی مانند باران مداوم بر روی زمین می‌ریزد و گوهرها مانند قطرات در دامن گل‌ها می‌درخشند.
هوش مصنوعی: کسانی که در پی جست و جو هستند، در هر بیابانی حرکت می‌کنند و به دنبال راهنمایان و هدایتگران می‌گردند.
هوش مصنوعی: من در روز برنخواهم خواست، چرا که در مسیر مراقب و نگران هستم مانند نگهبانی که دیده بانی می‌کند.
هوش مصنوعی: در حالتی غمگین و با اشک فراوان، به جستجوی اطلاعاتی درباره کاروان‌ها می‌پردازم و از آنها سوال می‌کنم.
هوش مصنوعی: از اسم و نشانه‌های محبوبان و از سرزمین و دیار کسانی که مهربان هستند.
هوش مصنوعی: می‌گویند که اشک‌های کم‌رنگ من، نشانه‌ای از دل سنگین و غمگین کسانی است که سبک‌سر و بی‌وزن هستند.
هوش مصنوعی: نه تنها اشک، بلکه درد و غم عمیق خود را بر روی خاک ارزشمند آن جوانان می‌ریزم.
هوش مصنوعی: من نه از آن آب، که اشک‌هایم را بر درد و حسرت عزیزانم بریزم.
هوش مصنوعی: ای باد، لطفاً پیام دردمندانه من را به آنها برسان، روزی که به زمینشان برسی.
هوش مصنوعی: اجازه بده اگر چه نمی‌توانم به زبان بیاورم، ولی دوباره پیام کسانی را که بی‌زبان هستند، برسانم.
هوش مصنوعی: وقتی که گل برود و از بین برود، تنها خارهای بی‌نظم و زشت در دستان باغبانان باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: به خاطر نگاه و نظرات منفی افرادی که بدگمانند، اشک‌هایم بر روی زمین می‌ریزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شب ز فراق بیت خوانان
پنهان رفتی به کوی جانان
ای یاد تو کار کاردانان
تسبیح زبان بی‌زبانان
بر خود گیرند خرده هر دم
در عشق تو جان خرده‌دانان
عشاق ز بوی جام وصلت
[...]
چون کار فتاد با گرانان
با صرفه زنند کاردانان
پوشیده درج چرخ دانان
ننوشته درج دهر خوانان
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.