قدسی شب وصل، دل در امّید ببند
وز دود جگر، روزن خورشید ببند
یک بار ز درد برکش از دل آهی
بر چرخ، طلوع صبح، جاوید ببند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
قدسی شب وصل، دل در امّید ببند
وز دود جگر، روزن خورشید ببند
یک بار ز درد برکش از دل آهی
بر چرخ، طلوع صبح، جاوید ببند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شب وصل و امید اشاره می‌کند و از دل خواستار بستن روزن خورشید است. او از درد دل می‌خواهد که یک بار آهی بلند کند و بر چرخ طلوع صبح جاوید بزند، به نشانه امید و آغاز یک روز تازه.
هوش مصنوعی: در شب وصال، دل خود را به امید روشن کن و از دودی که از دل برمی‌خیزد، راه ورود نور خورشید را ببند.
هوش مصنوعی: از دل خود یک بار به خاطر دردها آهی بلند کن، صبحی جاودان و پایدار را به تصویر بکش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.