هم تو بیننده هم تو بینائی
هم تماشا و هم تماشائی
جلوه فرمای جلوه آرایان
جلوه آرای جلوه آرائی
آب و رنگ جمال زیبایان
زیب و حسن کمال زیبائی
نور بینائی نظارگیان
مردم دیدهٔ تماشائی
مایهٔ ناز حسن عالم سوز
خانه پرداز عشق سودائی
خلش غمزهای معشوقان
تبش عاشقان شیدائی
خانه ویران کن سکون و قرار
غارت کشور شکیبائی
ذروهٔ آسمان غنج و دلال
آفتاب سپهر بالائی
فیض از تو چنانکه میباید
هستی او را چنانکه میبائی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی تقابل و هم‌زمانی بین بیننده و بینایی، تماشا و تماشایی می‌پردازد. طرفین این دوگانگی، جلوه‌های زیبایی و عشق را توصیف می‌کنند و به قدرت و تاثیر آنها اشاره دارند. شعر نشان‌دهنده لذت و زیبایی‌های عشق و جمال است، همچنین به تب و تلاطم عاشقان اشاره می‌کند و از ویرانی سکون و قرار سخن می‌گوید. به طور کلی، مضمون این شعر به عشق، زیبایی و تنوع احساسات انسانی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: تو هم ناظر هستی و هم توانایی دیدن، هم خود تماشاگری و هم خود سوژه‌ای که تماشا می‌شود.
هوش مصنوعی: زیبایی خود را به نمایش بگذار و جلوه‌ای از جلوه‌های زیبا را نمایان کن.
هوش مصنوعی: آب و رنگ زیبایی و جمال افراد خوش‌سیما، نشان‌دهنده کمال و زیبایی آن‌هاست.
هوش مصنوعی: نور بصیرت و دیدِ کسانی که به تماشا نشسته‌اند، مانند چشمی است که به زیبایی‌ها می‌نگرد.
هوش مصنوعی: زیبایی دل‌فریب عشق همانند قلابی است که روح را به خود جذب می‌کند و دل را به تلاطم درمی‌آورد.
هوش مصنوعی: لبخندها و ناز و غم‌های معشوقان، دل‌های عاشقان را به تپش و شوق می‌آورد.
هوش مصنوعی: سکون و آرامش را بر هم بزن، به گونه‌ای که مانند ویرانیِ یک خانه، کشور صبر و شکیبایی را هم از بین ببری.
هوش مصنوعی: اوج آسمان به زیبایی و جذابیت درخشش آفتاب در بالاست.
هوش مصنوعی: او از تو بهره می‌برد به همان اندازه که شایسته است، و تو نیز به همان اندازه که باید، وجود او را درک می‌کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این دو شغل برید و عرض به تو
یافته خرمی و زیبایی
روی این را همه بیفروزی
صدر آن را همه بیارایی
چون پدید آمدی تو بر هر کس
[...]
چند پویی به گرد عالم چند؟
چند کوبی طریق پویایی؟
تا کی از بهر قوت و شهوت نفس
همچو کاسانه می‌نیاسایی؟
چون بدان شهر جان فرود آیی
زین همه دردسر بیاسایی
خسروا، از کمال دانایی
روی دولت همی بیارایی
گاه مال زمین همی بخشی
گاه فرق فلک همی سایی
حرب جویان نهان شوند از بیم
[...]
این همه چابکیّ و زیبایی
این چنین از کجا همی‌آیی
چون مه چارده به نیکویی
چون بت آزری به زیبایی
مه نخوانم تو را معاذالله
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.