|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر با توصیفاتی زیبا از عشق و دل‌باختگی سروده شده است. شاعر خود را به صورت سنبل و گل توصیف می‌کند و به پیچیدگی عشق و تاثیر آن بر روح و جانش اشاره می‌کند. او از غم و دوری معشوق می‌گوید و احساس می‌کند که زندگی بدون او هیچ رنگ و بویی ندارد. همچنین به آتش عشق و سختی‌های آن اشاره می‌کند و آرزو دارد که به وصالی برساند. در نهایت، شاعر از حسرت‌ها و آرزوهایش برای وصال می‌گوید و به زیبایی‌های معشوقش اشاره می‌کند، به‌خصوص به ابرو و زلف او که به نوعی نماد جاذبه و زندگی عشق است.
هوش مصنوعی: می‌خواهم که در گوشه‌ای دنج و خوشبو از گلستان بنشینم، جایی شبیه به زیبایی موهای چنرخی پر از ناز و گرفتاری.
هوش مصنوعی: هر جا که دلگیر و پر از آشفتگی است، در دلم احساسی وجود دارد که به آنجا اتصال می‌یابد، مانند گره‌ای که بر روی موهای آشفته می‌افتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.