چون گل به چمن خنده دمادم نفروشی
یک غنچه تبسم به دو عالم نفروشی
در کوچة ما جنس دوا سخت کسادست
با داغ‌دلان جلوة مرهم نفروشی
سرمایة غم سخت عزیزست نگه‌دار
هر چند که بسیار خری کم نفروشی
در مشرب غم تشنه لبی مایة ذوقست
این زهر گلوسوز به زمزم نفروشی
فیّاض به جانان نکنی درد دل اظهار
در کوچة راحت‌طلبان غم نفروشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و نادر بودن معشوق اشاره دارد و می‌گوید که مانند چهره‌ی زیبای تو، بلبلان نیز گل نایابی را نمی‌توانند بیابند. شاعر به عشق و دلدادگی اشاره کرده و می‌گوید که نه بهار چیزی از او برنمی‌دارد و نه خزان او را می‌ترساند. همچنین اشاره می‌کند که کسی که دلی شکسته دارد، نمی‌تواند از گلستان لذت ببرد و بدون اشک، زیبایی و طراوت گل‌ها به چشم نمی‌آید. در نهایت، شاعر به حسرت‌ها و خواسته‌های خود اشاره می‌کند و می‌گوید که همواره باید در جستجوی زیبایی و عشق باشد.
هوش مصنوعی: اگر تو مانند یک گل به چمن هر لحظه لبخند بزنی، هرگز نمی‌توانی یک غنچه لبخند را به دو دنیا بفروشی.
هوش مصنوعی: در کوچه ما، دارو و درمان به خوبی فروش نمی‌رود و دلسوزان و کسانی که می‌توانند مرهمی برای دردها باشند، حاضر نیستند یا نمی‌توانند کمک کنند.
هوش مصنوعی: غم و اندوه یک سرمایه ارزشمند است، باید آن را حفظ کرد حتی اگر به سختی به دست آمده باشد و مردم کمتر آن را می‌فروشند.
هوش مصنوعی: در دنیای غم، کسی که تشنه‌ی احساسات ناب است، وجود این زهر دل‌سوز را به آب زلالی که می‌توان از چشمه گرفت، نمی‌فروشد.
هوش مصنوعی: در دل خود درد و رنج را به محبوب خود نگویی، زیرا در کوچه کسانی که به دنبال آرامش هستند، غم خود را به کسی نمی‌فروشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.