|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات عمیق و دردناک خود اشاره می‌کند. او از عشق و آرزوهای ناکام صحبت می‌کند و بیان می‌کند که گریه‌اش از ترس و اضطراب عشق است. هر مژه‌اش به نوعی نمادین به درد دل او گره خورده و موهایش نمایانگر پیچیدگی عواطفش است. شاعر به حسرت و اندوه خود در مورد زندگی و مرگ نیز می‌پردازد و از قفل امیدش که به خاطر دوری معشوقش بسته شده، صحبت می‌کند. عواطفش به قدری عمیق و شدید است که او را به تصور خون و حسرت می‌کشاند. به‌طور کلی، شعر نمایش‌دهنده تنهایی، عشق و حسرت است.
هوش مصنوعی: ما را در کنار محبوب قرار بده و در بهشت که جای ما نیست، قرار نده. امروز آنچه که بر ما مقدر شده است را به ما بده و فردا را از ما بگیر.
هوش مصنوعی: ای دل نگران، روزهایت را به سیاهی خواهند کشید، مانند زلف‌های سیاه و پیچ‌خورده‌ات، که با زیبایی‌های دل‌انگیز در آمیخته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای ز ما و من شده فانی بهنگام شهود
پس ترا بر مقعد صدق احد جا آمده
بر سر خوان ابیت عند ربی بهر تو
بی ابا هر شب اباهای مهیا آمده
از شراب لایزالی وقت نوشیدن ترا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.