بی‌بادة لبت در میخانه بسته به
پیمانه بی‌تو بر سر مینا شکسته به
آسودگان حریف نگاه تو نیستند
این زهر بر جراحت دل‌های خسته به
سوگند ترک لعل تو از بیم طعن غیر
چون توبة ریایی مستان شکسته به
ترک جفا زیاده ز حد نقص دوستی‌ست
این عهد اگر شکسته نگردد نبسته به
خواهد ترا به تیغ تغافل هلاک کرد
فیّاض از کمین‌گه آن غمزه جسته به
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های عشق و معناهای عمیق آن اشاره دارد. شاعر از زیبایی‌های معشوق و تأثیراتی که بر احساسات انسان می‌گذارد سخن می‌گوید. او به نمادهایی چون زلف، ماه و لعل لب اشاره می‌کند و از رازهای عشق و توقعات ناشی از آن می‌پرسد. همچنین به نهفتگی و آسیب‌پذیری عشق و غفلت‌های انسانی در پیروی از این احساسات اشاره دارد، به طوری که در تمامی این ابیات پرسش‌هایی درباره‌ی معانی عمیق عشق و همچنین نگرانی از لحظات از دست رفته مطرح می‌شود.
هوش مصنوعی: بدون باده‌ای که از لبان تو به دست می‌آید، در میخانه همه چیز به بی‌حالی است و جام‌ها بدون تو شکسته و خالی شده‌اند.
هوش مصنوعی: آرامش‌طلبان نمی‌توانند در برابر نگاه تو مقاومت کنند. این سم، بر زخم دل‌های خسته تأثیر می‌گذارد.
هوش مصنوعی: من به خاطر ترس از طعنه دیگران، قسم خورده‌ام که از زیبایی تو جدا شوم، مانند کسی که در حال توبه‌ای ظاهری است و از خوشی‌های خود دست کشیده است.
هوش مصنوعی: اگر کسی در دوستی از حد خود فراتر برود و بی‌رحم باشد، نشان‌دهنده نقصی در محبت اوست. این پیمانی که بسته‌اند، اگر شکسته شود، هرگز وجود نداشته است.
هوش مصنوعی: او به زودی با غفلت و بی‌توجهی تو را به خطر می‌اندازد، چرا که با نگاهی نافذ و فریبنده از جایگاه پنهانی‌اش وارد عمل می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.