چو گوی عرصة آفاق را به سر گشتیم
که تا چو چوگان از هر چه بود برگشتیم
به طول و عرض تمنّای ما جهان کم بود
امید خود به تو بستیم و مختصر گشتیم
به پای آه سحر چون دعای بی‌تأثیر
هزار بار به گردون شدیم و برگشتیم
به هر چه شست گشادند ما هدف بودیم
به هر که تیغ کشیدند ما سپر گشتیم
نزد غیوری ما حلقه بر دری فیّاض
اگر چه در همه آفاق در به در گشتیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عاطفی و عاشقانه می‌پردازد. شاعر از سپردن دلش به معشوق و غم و شادی‌های مرتبط با آن سخن می‌گوید. او به ویرانی که عشق به بار آورده اشاره کرده و می‌گوید که از آلام عشق آزادگان آگاهی ندارند. شاعر همچنین به داغی که از غم محبوب به دل دارد اشاره می‌کند و می‌گوید این درد را در پنهان نگه‌داشته است. در نهایت، او به روزی اشاره می‌کند که دیدار معشوق برایش شرطی بوده و دیگر نخواسته که آن را از دست بدهد. در کل، شعر در مورد عشق، درد و شوق ملاقات معشوق است.
هوش مصنوعی: وقتی که در فضا و محیط اطراف خود قدم زدیم و به همه جا سر زدیم، در نهایت مانند یک توپ که به هر طرف می‌رود، از هر چیزی که دیدیم و تجربه کردیم بازگشتیم.
هوش مصنوعی: درخواست‌های ما برای رسیدن به آرزوهایمان به اندازه‌ای زیاد است که جهان برایش کافی نیست، اما امیدمان را به تو وصل کرده‌ایم و به همین خاطر خواسته‌هایمان را مختصر کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: در آغاز صبح، مانند دعایی که هیچ تأثیری ندارد، بارها به آسمان رفتیم و دوباره بازگشتیم.
هوش مصنوعی: هر جا که منفعت یا هدفی بود، ما در آنجا قرار داشتیم و از آن حمایت کردیم. هرگاه که کسی به ما حمله کرد یا تهدیدی ایجاد کرد، ما به عنوان حفاظ و سپر از آنچه عزیز و مهم بود، دفاع کردیم.
هوش مصنوعی: اگرچه در سراسر جهان به دنبال در باز گشتیم و از هر دری عبور کردیم، اما تنها در خانه آن کسی که به شدت غیور و بخشنده است، در می‌زنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.