|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر ناامیدی و رنج شخصی است که از فشارهای اجتماعی و مذهبی رنج می‌برد. شاعر به انتقاد از وضعیت مسلمانان و دین‌داری در جامعه می‌پردازد و خود را از این جمع مستثنی می‌داند. او به طور خاص به احساس تبعیض و بی‌عدالتی اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که علی‌رغم زخم‌ها و دردها، امیدی به بهبود اوضاع ندارد. در نهایت، شاعر به تنهایی خود و دوری‌اش از گلستان خوشبختی اشاره می‌کند و حس ناامیدی‌اش را با بلبل‌ها تقسیم می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی به ابروهایش نگاه کردم، تیغی را دیدم که باعث شد من از خودم دفاع کنم و به حالت تسلیم درآمدم.
هوش مصنوعی: هر نظری که از طرف دوست به دیگری بیفتد، آن را از ذهنم دور کرده‌ام.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به خواسته‌ام باید سختی‌ها را پشت سر بگذارم، چرا که بارها با مشکلات روبه‌رو شده‌ام.
هوش مصنوعی: به خاطر کسی که هیچ جا ندارد، در طول زندگی‌ام همیشه خودم را در مشکلات و بی‌سرپناهی گرفتار کرده‌ام.
هوش مصنوعی: در محفلی که به دل و احساسات من نمی‌پرداخت، خودم را به جایی دیگر منتقل کردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.