قاصد بی‌غم کجا شرح ملالم می‌کند
نامه هم کی رفع وسواس خیالم می‌کند
پیکر کوه آب می‌گردد ز شرح درد من
کی تنک رویی چو کاغذ عرض حالم می‌کند
در میان حسرت و غم گه چو کوهم گه چو کاه
من ز غم می‌نالم و حسرت حلالم می‌کند
من که با یادش دمی هرگز نمی‌آیم به خویش
شوق بی‌طاقت چه تکلیف وصالم می‌کند!
آسمان فیّاض با کس در کهن‌سالی نکرد
آنچه با من طفل شوخ خردسالم می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره احساسات عمیق و دردناک شاعر نسبت به دوست و عشقش است. شاعر اشاره می‌کند که اشک‌ها و آه‌های او تأثیرگذار هستند و می‌توانند دنیای اطرافش را تحت تأثیر قرار دهند. او از عشق و دوستی سخن می‌گوید که در آن مشکلات و جدایی‌ها وجود دارد، به‌ویژه اینکه احساس می‌کند دشمنی‌هایی از سوی نزدیکانش وجود دارد. همچنین به یادآوری امید و آرزوها پرداخته و به سرنوشت خویش و تلاش برای رسیدن به عرش معنوی اشاره نموده است. به طور کلی، پیام شعر ترکیبی از اندوه، عشق و آرزوی جستجوی کمال است.
هوش مصنوعی: فرستاده‌ای که بی‌خیال و رنج است، نمی‌تواند حال و هوای غم و اندوه من را توضیح دهد. نامه‌ای هم که می‌رسد، هیچ کمکی به آرام کردن افکار پریشانم نمی‌کند.
هوش مصنوعی: کوه به خاطر درد من، مانند آب متلاطم می‌شود. چهره‌ام که مانند کاغذ نازک است، حال و روز مرا نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: گاهی در عمق غم و حسرت غرق می‌شوم و گاهی مانند کاه سبک می‌شوم. در این حال، غم‌های من صدای ناله‌ام را در می‌آورد و حسرتی که دارم، گاهی راحتی از یاد می‌برد.
هوش مصنوعی: من که همیشه با یاد او هستم و هیچ وقت به خودم نمی‌آیم، این اشتیاق بی‌پایان چه بر سر ارتباطم با او می‌آورد!
هوش مصنوعی: آسمان بخشنده در دوران پیری‌اش با هیچ کس این کار را نکرد که با من، کودک بازیگوش و کوچک، می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.