هر کس به عارض تو خط مشک فام خواند
مضمون تیره بختی ما را تمام خواند
من طفل مشربم ز فنون هنر مرا
چندان سواد بس که توان خطّ جام خواند
در داد جمله را به سر گِرد خوانِ غم
گردون صلای عامی و ما را به نام خواند
قسمت به روزنامة احوال من به سهو
صبحی نوشته بود ولی بخت، شام خواند
فیّاض تا زمن سبق خامشی گرفت
مشکل دگر تواند درس کلام خواند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات پیچیده‌ی شاعر نسبت به عشق و معشوق می‌پردازد. شاعر از بدعهدی و بی‌وفایی معشوق شکایت می‌کند و بیان می‌کند که او را به زیبایی و لطافت ساخته‌اند، اما این زیبایی با درد و رنج‌های دلش همراه است. شاعر احساس می‌کند که معشوق هیچ‌گونه احساسی از وضعیت او ندارد و اطرافیان نیز به این بی‌خبری دامن می‌زنند. او از آسیب‌هایی که ناشی از رابطه‌ی این‌چنینی بوده، می‌گوید و به ناتوانی‌اش از دوری از معشوق اشاره می‌کند. در نهایت، شعر بر احساس تنهایی و بی‌کسی شاعر تأکید دارد و نشان می‌دهد که او به شدت تحت تأثیر عشق خود قرار دارد.
هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی چهره‌ات را ببیند، به نوعی از حالت بدبختی و ناامیدی ما پی می‌برد و آن را به خوبی درک می‌کند.
هوش مصنوعی: من هنوز جوانم و در دنیای هنر مشغول یادگیری هستم. دانشی که دارم به اندازه‌ای است که می‌توانم خط جام را بخوانم.
هوش مصنوعی: در روز قیامت، همه مردم از سر و گردن دردها و غم‌ها فریاد می‌زنند، اما ما را به نامی خاص و ویژه خطاب می‌کنند.
هوش مصنوعی: در یکی از روزها، به طور تصادفی حال و روز من در روزنامه‌ای درج شده بود، اما تقدیر این طور رقم زد که من در شب به سر ببرم.
هوش مصنوعی: بینا و بخشنده، زمانی که سکوت اختیار کرد، دیگر نمی‌تواند درسی از سخن‌وری بیاموزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.