|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این قطعه به زیباییهای طبیعت و تأثیر عشق و غم بر روح انسان اشاره میکند. بوی خوش گلها و نسیم ملایم باعث بیداری و شگفتی میشود و زیبایی زلف محبوب، نور و شادی را در دلها ایجاد میکند. غم عشق به اندازهای لذتبخش است که حتی در میان اندوه، جشن و سرور به همراه دارد. داغ عشق در دل شاعر چنان عمیق است که حتی در روز قیامت نیز آسایش و آرامش او را وادار به برخاستن نمیکند. در انتها، شاعر به حسرت و راز و رمز درون خود درباره شور و شوق زندگی در دنیای خاکی اشاره میکند.
هوش مصنوعی: درست در صبح، بلبل با آواز خوشی میخواند و گل نیز به خاطر زیبایی و شکوفاییاش، به سر بر میافرازد.
هوش مصنوعی: بهتر است که در هنگام صبحگاهی، چمن را ببویم و از خوشبویی آن لذت ببریم، قبل از اینکه نسیم صبحگاهی شروع به وزیدن کند.
هوش مصنوعی: ناله از عشق زیباست، اما نه به گونهای که صدا بلند شود.
هوش مصنوعی: غم و اندوه ما چنان شدید است که حتی پس از مرگ هم اجازه نمیدهد غبار از خاک ما بلند شود.
هوش مصنوعی: زمانی که به محبت و مهر او نزدیک شوم، مانند نَفَسی که از زخمهای جگر برمیخیزد، شعلهای از درونم برمیخیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.