چه سازم دست دردی دامن جانم نمی‌گیرد
که امید دوا در یاد درمانم نمی‌گیرد
به راه کوی او یک دم ز ضعف پا نمی‌افتم
که بوی گل در آغوش گلستانم نمی‌گیرد
چه لازم دل رهین منّت باد صبا کردن
چرا گل نسخة چاک از گریبانم نمی‌گیرد
پر عنقا به سر از صیدگاه وصل می‌آیم
دگر گرد شکاری طرف دامانم نمی‌گیرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات و تجربیات عاشقانه خود اشاره می‌کند. او از فریب عشق و وعده‌های توخالی می‌گوید و به دشواری‌های انتظار و حسرتی که در عشق دارد، اشاره می‌کند. شاعر به زیبایی معشوق و تاثیر آن بر زندگی‌اش پرداخته و توضیح می‌دهد که عشق می‌تواند حتی در تاریکی‌ها، نوری به او ببخشد. او همچنین به قدرت اندیشه و عشق اشاره می‌کند که می‌تواند احساسات عمیق و شیرینی ایجاد کند. در کل، این شعر در مورد چالش‌ها و زیبایی‌های عشق و حیرت آن است.
هوش مصنوعی: چه کنم که درد و رنجی که دارم، به جانم چنگ نمی‌زند؟ زیرا امیدی برای درمان ندارم و یاد آن هم تسکینی برایم فراهم نمی‌کند.
هوش مصنوعی: در مسیر ورود به کوی محبوب، هرگز به خاطر ضعف پا و خستگی از ادامه راه منصرف نمی‌شوم؛ چرا که عطر دل‌انگیز گل‌ها در باغ وجود او مرا سرشار از انرژی و شوق می‌کند.
هوش مصنوعی: چرا باید دل من همیشه به خاطر لطف نسیم شکرگزار باشد، در حالی که گل از گریبانم جدا نمی‌شود و هنوز در درد و رنج است؟
هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای خاص و نادر از جایی که به زنجیر وصال وابسته بودم، آزاد شده‌ام و دیگر هیچ چیز نمی‌تواند مرا به دام خود بکشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.