گنجور

 
فصیحی هروی

آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد

در میکده نی صاف از آن ماند نه درد

آن حسن که دل ز دست مجنون می‌برد

سوگند به جان غم که با مجنون مرد

 
sunny dark_mode