بیابان بی پایان عشق مردم خوار است اگر عاشقی را برگ مسافرت بود دست در شاخ بیمرادی زند بلکه نهال هستی از چمن وجود برکند و در دریای نیستی افکند:
در بادیه گر هیچ سفر خواهی کرد
بر آتش عاشقی گذر خواهی کرد
در آرزوی لعبت حسنش بدو دست
رخساره پر از خون جگر خواهی کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به بیان سختی‌ها و مشکلات عشق می‌پردازد. بیابان عشق، بی‌پایان و دشوار است و اگر عاشقی بخواهد سفر کند، باید با درد و رنج‌های زیادی روبه‌رو شود. در هنگام عشق، انسان به چالش‌های زیادی برخورد می‌کند و در نهایت، آرزوی معشوق او را به مرز زخم و رنج می‌برد. این بیانگر عمیق‌ترین احساسات و پیچیدگی‌های عاشقی است.
هوش مصنوعی: عشق مانند بیابانی بی‌پایان است که مردم را رنج می‌دهد. اگر کسی عاشق باشد و بخواهد به سفر برود، ممکن است در دستش شاخی از ناامیدی بگیرد. در این حالت، ممکن است نهال وجودش را از چمن هستی جدا کرده و آن را در دریای عدم بیندازد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی در بیابانی سفر کنی، باید از آتش عشق عبور کنی.
هوش مصنوعی: در آرزوی زیبایی او، چهره‌ام را از غم و درد به خون جگر پر می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.