ای زده صد طعنه شمع روی تو بر مشعله
آتش افتاده ز تاب عارضت در مشعله
تا نمییابد فلک پروانه از شمع رخت
بر نمیافروزد از خورشید خاور مشعله
از فروغ شمع رویت بزم میگیرد صفا
افتد اندر سوز و تاب از رشک در بر مشعله
پرتوی از شمع رویت گر نگشتی آفتاب
کی توانستی که بودی نورگستر مشعله
با رخ چون روز و زلف چون شبت نسبت کنم
گر بتابد از میان دود عنبر مشعله
نسبتی روشن برویت گر ندارد پس چرا
تیره شب دارد رخی ز آنسان منور مشعله
رخ نهد بر خاک پیش لعلت آب زندگی
دل کند از رشک رویت پر ز آذر مشعله
تا خیالت شبروی آسان کند در پیش او
میفروزد آسمان از ماه انور مشعله
گر کنی دور از رخ چون روز روشن پرده را
در شبستان نیز نیفروزند دیگر مشعله
آمد اندر راه عشقت گرم از آنشب تا بروز
بر درت باشد بتا مانند چاکر مشعله
هر شبی ابن یمین بیند رخ چون روز تو
در نظر دارد چراغ از ماه و از خور مشعله
شمع روی تست آن کآتش ز دست جور او
می‌کند در بارگاه شاه بر سر مشعله
شاه عالم آنکه تا دم می‌زند در بندگیش
خسروآسا می‌رود با افسر زر مشعله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره دارد و از نور و گرمای شمع و مشعل به عنوان نمادهای عشق و زیبایی استفاده می‌کند. شاعر با بیان این‌که چهره معشوق مانند خورشید می‌درخشد و نسبت به شمع و مشعل، جلوه‌گری او را ستایش می‌کند، احساسات عمیق عاشقانه را به تصویر می‌کشد. همچنین، شاعر به حسرت و رشک ناشی از زیبایی معشوق و تأثیر او بر دیگران اشاره می‌کند و عشق را امری شعله‌ور و بی‌پایان معرفی می‌نماید. در نهایت، تصویر شگفت‌انگیزی از قدرت عشق و زیبایی معشوق ترسیم می‌شود که بر زندگی عاشق سایه افکنده است.
هوش مصنوعی: ای شمعی که روی زیبایت باعث شده صدها طعنه به تو بزنند، آتش از تاب و زیبایی چهره‌ات در آتش‌ها می‌سوزد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که آسمان پروانه‌ای را از شمع تو پیدا نکند، از خورشید شرق نمی‌تاباند.
هوش مصنوعی: نور شمعی که از چهره تو می‌تابد، محفل را زینت می‌بخشد و در حالی که زیبایی و صفا در آن به وجود می‌آید، احساس حرارت و شورش در اثر غبطه و حسرت نسبت به نور شمع هم در دل‌ها ایجاد می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر روشنایی چهره‌ات مانند نور شمع نبود، آیا می‌توانستی مثل خورشید، روشنی‌بخش و نورافشانی‌کننده‌ای باشی؟
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات مثل روز باشد و موهایت همچون شب، وقتی که با نور مشعل میان دود عنبر بدرخشی، این زیبایی‌ات را وصف می‌کنم.
هوش مصنوعی: اگر بر چهره‌ات نسبتی آشکار وجود ندارد، پس چرا شب تاریک، چهره‌ای از نور همچون مشعله دارد؟
هوش مصنوعی: چهره‌ات را بر زمین می‌گذاری و پیش لعل تو، زندگی را از دل خود می‌کَنی، دل به زیبایی‌ات حسرت می‌برد که همچون آتش شعله‌ور است.
هوش مصنوعی: از آنجا که خیالت به راحتی در کنار او قرار میگیرد، آسمان به خاطر تابش روشنی ماه فروتنانه به خود می‌بالد.
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات را از من دور کنی، حتی در تاریکی شب هم دیگر شمعی روشن نخواهد بود.
هوش مصنوعی: در راه عشق تو، از آن شب تا امروز، همیشه در کنار در خانه‌ات هستم، مانند خدمتگزارانی که همیشه در انتظارند.
هوش مصنوعی: هر شب، ابن یمین چهره‌ای چون نور روز تو را می‌بیند و در نظرش چراغی از ماه و خورشید می‌درخشد.
هوش مصنوعی: شمعی که در مقابل تو قرار دارد، شعله‌اش به خاطر تلاش و محبت اوست که در کاخ شاه بر روی مشعل می‌سوزد.
هوش مصنوعی: پادشاهی که در هر تنفسش به بندگی‌اش ادامه می‌دهد، با شکوه و ثروت بسیار به جلو می‌رفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.