|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از ظلم و بی‌عدالتی موجود در جهان صحبت می‌کند. او شکایت دارد که چگونه تقدیر و سرنوشت افراد ضعیف را به سخره می‌گیرد و در عوض، قدرت و ثروت را به کسانی می‌دهد که شایستگی آن را ندارند. او به خصوص به جوانمردان و انسان‌های مخلص اشاره می‌کند که برای تأمین نیازهای خود، حتی آب از چهره‌شان می‌ریزد. شاعر از نام کسانی که به مال و جاه دنیا رسیده‌اند نیز به ننگ یاد می‌کند و احساس شرمندگی می‌کند که نام آنها را بر زبان بیاورد.
هوش مصنوعی: چه بگویم از چرخش زمان که حتی موجود کم ارزشی مانند خس (خار) را به اوج آسمان می‌رساند.
هوش مصنوعی: جوانمردان و انسان‌های با فضیلت برای تأمین معاش خود، باید از چهره و زیبایی خویش مایه بگذارند و از آن بگذشت.
هوش مصنوعی: من به کسانی که مال و مقام دنیوی دارند، اهمیت نمی‌دهم؛ چون نام آنها برای من شرم‌آور است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نام وصلش به زبان نتوان برد
ور کسی برد ندانم جان برد
وصل او گوهر بحری است شگرف
ره بدو می‌نتوان آسان برد
دوش سرمست درآمد ز درم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.