گنجور

 
بلند اقبال

ما کجا کی عاشق دلخسته ایم

عشق را برخود به تهمت بسته ایم

از غم بی آلتی افسرده ایم

حاش لله کی کجا وارسته ایم

اینکه پروازی نمی بینی زما

همچو مرغ بال وپر بشکسته ایم

اینکه جولائی نمی آریم ما

زیر بار محنت وغم خسته ایم

چون بلنداقبال بی دل روز وشب

بر سر راه طلب بنشسته ایم