ساغرم بی تو داغ می گردد
نقش پای چراغ می‌گردد
لاله‌سان هرگلی که می کارم
آشیان کلاغ می‌گردد
دور این بزم رنگ‌گردانی‌ست
ششجهت یک ایاغ می‌گردد
خلق آسودل در عدم عمریست
به وداع فراغ می‌گردد
در بساطی که من طرب دارم
مطربش بانگ زاغ می‌گردد
من اگر سر ز خاک بردارم
نقش پا بیدماغ می‌گردد
شرر کاغذ است فرصت عیش
می‌پرد رنگ و باغ می‌گردد
منع پرواز از تپش مکنید
سوختن بی‌چراغ می‌گردد
همچو عنقا کجا روم بیدل
گم شدن هم سراغ می‌گردد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس تنهایی و فقدان اشاره دارد. شاعر در غم نبود معشوق خود، به توصیف حالت‌های روحی و عواطف خویش می‌پردازد. او می‌گوید که دوری از معشوق باعث می‌شود همه چیز بی‌معنی و بی‌روح شود، حتی زیبایی‌های طبیعت نیز تحت تأثیر این فقدان قرار می‌گیرند. به عبارتی، زندگی بدون عشق برای او به تکرار تنها و بی‌پایانی می‌ماند که رنگ و لعاب خود را از دست داده است. شاعر با تشبیهات مختلف، حسرت و دل‌تنگی خود را بیان نموده و نشان می‌دهد که این احساسات تمامی ابعاد زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار داده است.
هوش مصنوعی: این دو بیتی که به آن اشاره شده، به احساس تنهایی و غم ناشی از دوری معشوق اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که بدون حضور معشوق، زندگی‌اش دچار مشکل و ناراحتی است. در اینجا، مفهوم ساغر به نوشیدنی و نشانه‌ای از شادی است که در غیاب عشق، دیگر نمی‌تواند خوشایند باشد. نقش پای چراغ نیز نمادی از نور و روشنی است که در غیاب معشوق به بی‌روحی و سردی تبدیل می‌شود. به طور کلی، این بیت احساسات عمیق شاعر را از فقدان عشق و شادی بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: هر گلی که می کارم، مانند لاله، به جای آنکه زیبا و دوست‌داشتنی باشد، فضایی برای کلاغ‌ها می‌شود.
هوش مصنوعی: در این مجلس، رنگ و بویی است که همه چیز را به دور خود می‌چرخاند و هر طرفش نمایی از زیبایی و جذابیت را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: مردم در عدم و بی‌خبری زندگی کرده و از دنیا دل‌خوشی دارند، اما سرانجام این حالتی که در آن آرامش و آزادی را تجربه می‌کنند، به پایان می‌رسد.
هوش مصنوعی: در جایی که من شادی و سرور دارم، صداهایی شبیه به زنگ زاغ به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر من از خاک سر بلند کنم، جوری می‌شوم که مانند پا‌هایی که به تازگی از خواب بیدار شده‌اند، هوشیار و سرزنده خواهم شد.
هوش مصنوعی: فرصت خوشی زود گذر است و مانند آتشی از کاغذ می‌سوزد. رنگ زندگی تغییر می‌کند و روزگار ما را به شکل جدیدی در می‌آورد.
هوش مصنوعی: از تپش قلب مانع نشوید، زیرا در نبود نور، سوختن ممکن است اتفاق بیفتد.
هوش مصنوعی: مانند پرنده‌ای افسانه‌ای، نمی‌دانم کجا بروم، در حالی که بیدل و گم‌شدن من همیشه در یاد و فکر دیگران است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.