دل اگر محو مدعا گردد
درد در کام ما دوا گردد
طعمهٔ درد اگر رسد دریا
هرمگس همسر هما گردد
محو اسرار طرهٔ او
رگ گل دام مدعا گردد
گرسگالد وداع سلک هوس
گره دل‌گهر اداگردد
گسلد گر هوس سلاسل وهم
کوه و صحرا همه هوا گردد
محوگردد سواد مصرع سرو
مدّ آهم اگر رسا گردد
ما و احرام آه دردآلود
هم هواگرد را عصاگردد
دل آسوده کو؟ مگر وسواس
گره آرد که دام ما گردد
در طلوع کمال بیدل ما
ماه در هالهٔ سها گردد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به وسواس‌های دل و عشق اشاره دارد و نشان می‌دهد که اگر دل به معشوق متمرکز شود، دردها به درمان تبدیل می‌شود. عشق و درک عمیق معشوق می‌تواند هر مانعی را از بین ببرد و انسان را از غم‌ها رهانیده و به اوج کمال برساند. در نهایت، اشاره می‌کند که وقتی عشق جان می‌گیرد، تمام عالم تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد و انسان به آرامش می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر دل به هدف خود مشغول شود، دردهای ما تبدیل به درمان می‌شوند.
هوش مصنوعی: اگر درد و ناملایمتی به کسی برسد، حتی مگس نیز می‌تواند با شگون و عظمت هما، پرنده‌ای بزرگ و زیبا، مقایسه شود. به عبارت دیگر، در شرایط سخت و دردناک، ممکن است افراد به نوعی تغییر کنند و خود را بالاتر از آنچه هستند نشان دهند.
هوش مصنوعی: رازهای زیبایی موهای او چنان جذاب است که می‌تواند به همان اندازه که گل‌ها دچار افسردگی می‌شوند، ما را هم غرق در خواسته‌ها و آرزوها کند.
هوش مصنوعی: اگر دل به خواسته‌های دنیا ببندیم، در نهایت به خداحافظی با آرزوهای خود خواهیم رسید.
هوش مصنوعی: اگر شوق و تمایل بر دل غلبه کند، در این صورت، تصور و آرزوها همه جا را پر می‌کند، چه در کوه‌ها و چه در دشت‌ها.
هوش مصنوعی: اگر صدا و طنین آهم به اندازه کافی بلند و واضح شود، سایه‌ی سروی در مصرع شعر محو و ناپدید خواهد شد.
هوش مصنوعی: ما در حالتی هستیم که با درد و اندوه، به مسیری پر از چالش‌ها و سختی‌ها ادامه می‌دهیم، انگار که نیازمند یک تکیه‌گاه و یا حمایت هستیم تا ما را از این شرایط نجات دهد.
هوش مصنوعی: دل آرام و راحت کجاست؟ آیا وسوسه‌ها آنقدر ما را درگیر می‌کنند که گرفتار دام خود شویم؟
هوش مصنوعی: در زمان اوج کمال و زیبایی ما، ماه هم تحت تأثیر قرار می‌گیرد و در پیرامونش شگفتی‌ها رخ می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل که با یادش آشنا گردد
گر بیهوده ها چرا گردد؟
مرد این راه آنکس است که او
همه پیرامن بلا گردد
غرقه در آب چشم خود شب و روز
[...]
آنکه مأمور امر ما گردد
عاقبت شاد و پیشوا گردد
ورنه مخلوق چون خدا گردد؟
بجزین مایه کاشنا گردد
بنده آخر کجا خدا گردد
ور خدائیست چون خدا گردد
بنده هرگز خدا شود نشود
لیکن از خویشتن فنا گردد
آن غزا مایه بلا گردد
بر عدو صورت عزا گردد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.