از بس‌که خورده‌ام به خم زلف یار پیچ
طومار ناله‌ام همه جا رفته مارپیچ
زال فلک طلسم امل خیز هستی‌ام
بسته است چون کلاوه به چندین هزار پیچ
ای غافل از خجالت صیادی هوس
رو عنکبوت‌وار هوا را به تار پیچ
پیش ازتو ذوق جانکنیی داشت‌کوهکن
چندی تو هم چو ناله درین کوهسار پیچ
امید در قلمرو بیحاصلی رساست
از هر چه هست بگسل و در انتظار پیچ
رنج جهان به همت مردانه راحت است
گر بار می‌کشی کمرت استوار پیچ
بر یک جهان امل دم پیری چه می‌تنی
دستار صبح به که بود اختصار پیچ
افسرده گیر شعلهٔ موهومی نفس
دود دلی که نیست به شمع مزار پیچ
موجی‌که صرف کار گهر گشت‌گوهر است
سرتا به پای خود به سراپای یار پیچ
صد خواب‌ناز تشنهٔ ضبط‌حواس توست
بر خویش غنچه گرد و لحاف بهار پیچ
بیدل مباش منفعل جهد نارسا
این یک نفس عنان ز ره اختیار پیچ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که درباره‌ی عشق و احساسات عمیق انسانی صحبت می‌کند. شاعر به توصیف زحمات و گرفتاری‌های خود در عشق می‌پردازد و می‌گوید که تحت تأثیر زلف محبوبش، ناله‌هایش به دور اشکال پیچیده‌ای در آمده است. او همچنین به محدودیت‌های زندگی و امید در برابر ناکامی‌ها اشاره می‌کند و بر اهمیت استقامت و تلاش در مواجهه با مشکلات تأکید می‌کند. نهایتا، شاعر از دیگران می‌خواهد که در برابر مشکلات منفعل نباشند و تلاش کنند تا اختیار زندگی خود را به دست بگیرند. این اشعار عمیقاً از درون مایه‌های عاشقانه و فلسفی برخوردار هستند.
هوش مصنوعی: به خاطر عاشقی و دلدادگی، در خم زلف یار گرفتار شده‌ام و ناله‌هایم همچون یک طومار در هر کجا پیچیده و پخش شده است.
هوش مصنوعی: سرنوشت من مانند طرز بسته شدن یک کلاوه پیچیده و دشوار است که به‌تدریج در چرخش دایره‌های زندگی به وجود آمده و به آرزوهایم قفل زده است.
هوش مصنوعی: ای کسی که از خجالت غافلی! مانند صیادی که با نیرنگ و هوس، در پی شکار است، به سمت هوای ناخواسته شبیه عنکبوت، در تار در این دنیا پیچیده می‌شوی.
هوش مصنوعی: قبل از تو، کسانی که در دل کوه کار می‌کردند، لذتی از جان‌کاهی داشتند. تو هم مانند ناله‌ای در این کوه‌ها، خودت را به فضا بپیچان.
هوش مصنوعی: امید در جایی که نتیجه‌ای ندارد، قوی‌تر از هر چیز دیگری است. از همه چیز رها شو و به انتظار تحولی تازه باش.
هوش مصنوعی: این دنیا پر از سختی‌ها و مشکلات است، اما اگر با اراده و عزمی راسخ به مقابله با آنها بپردازیم، می‌توانیم به آسایش برسیم. اگر بار سنگینی را به دوش می‌کشی، باید استقامت و استحکام داشته باشی.
هوش مصنوعی: در دنیای پر از آرزو، پیر شدن چه سودی دارد؟ صبح، با آفتابش، بر روی کارها و امیدها، به صورت مختصر و خلاصه، پرده‌برداری می‌کند.
هوش مصنوعی: احساس غم و اندوهی که در دل و جان احساس می‌شود، مانند شعله‌ای خیالی است. این ناراحتی در دل به شدت وجود دارد و مانند دودی است که به دور شمعی در آرامگاه می‌پیچد، اما خود شمع وجود ندارد.
هوش مصنوعی: موجی که زحماتش به جواهر تبدیل شده، تمام وجودش به زیبایی محبوبش پیوسته است.
هوش مصنوعی: بسیاری از خواب‌های زیبا در انتظار توجه تو هستند، مانند گلبرگی که به دور خودش پیچیده و در زیر لحاف بهاری پنهان شده است.
هوش مصنوعی: بی‌عمل و بی‌توجه نباش، تلاش کن که ضعف نداشته باشی. در این یک لحظه، اختیار خود را از دست نده و به مسیر خود ادامه بده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.