عشرتفروز انجمن هستیام حیاست
چون شبنم گلم، عرق آیینهٔ بقاست
باشد که نکهتی به مشام اثر رسد
عمریست نقد دست نیازم گل دعاست
کو مشتری که سرمه ی عبرت کشد به چشم
یعنی شکست قیمتم اجزای توتیاست
آن گوهر شکسته دلم کاندرین محیط
گرداب، بهر دانهٔ من سنگ آسیاست
میجوشم از طبیعت آفات روزگار
هرجا شکست موج زند، حسرتم صداست
از بسگذشتهام ز فریب جهان رنگ
آیینه گربه پیش کشم عکس بر قفاست
گمکردگان چشمهٔ آب حیات را
در دشت عجز تیغ تو انگشت رهنماست
تا چشم بازکردهای از خود گذشتهای
زین بحر تا کنار همین یک بغل.شناست
چینیشود خموش بهٔک مویسرمه رنگ
با صدهزار موی خروش سرت چراست
محو جمال، ننگ فضولی نمیکشد
نظاره در قلمرو آیینه نارساست
ما دردسر، ز افسر دولت نمیکشیم
بخت سیاه ما چه کم از سایهٔ هُماست
عمریست در طلسم کدورت نشستهایم
بیدل غبار خاطر ما آشیان ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات و تفکرات شاعر درباره زندگی و عشق میپردازد. شاعر خود را در انجمن هستی و وجودی حیاتبخش تشبیه کرده و از زیباییهای عشق و دشواریهای زندگی سخن میگوید. او به شکستها و ناکامیهای خود اشاره میکند و از دلتنگیهای ناشی از فریبهای دنیا صحبت میکند. در این میان، او به جستجوی حقیقت و آب حیات میپردازد و به ناکامیها و غفلتهای بشر در درک زیباییهای واقعی زندگی اشاره دارد. در نهایت، شعر نشاندهندهی درد و غمی است که شاعر در زندگی تحمل میکند و غبار خاطر را نمادی از این دردها میداند.
هوش مصنوعی: وجود من، مانند شبنم بر گل، با حیا و زیبایی در دل جمعی زنده است. این حیا، نشانهی پایداری و ماندگاری من است و همچون عرق نشسته بر آیینه، نشاندهندهی بقاء و زندگیام میباشد.
هوش مصنوعی: امیدوارم نسیمی خوشبو به مشامم برسد. سالهاست که در جستجوی یاری و کمک هستم و دعایم همچون گلی زیباست.
هوش مصنوعی: کیست که مثل عبرت، به چشم خود سرمه بزند؟ یعنی شکست و افت قیمت من، مثل اجزای یک توت است.
هوش مصنوعی: دلشکستهام مانند یک گوهر شکسته است که در این محفل پر از تلاطم و درماندگی به دنبال آرامش و آرامشخاطر میگردد. در این دنیا، برای من مانند دانهای در داخل سنگ آسیاب به حساب میآید.
هوش مصنوعی: در هر لحظه از زندگیام، تحت تأثیر مشکلات و ناملایمات زمانه هستم و هرجا که ضربهای به من بیفتد، صدای حسرت و اندوه من بلند میشود.
هوش مصنوعی: به خاطر تجربیات و سختیهایی که از دنیای فریبنده گذراندهام، اگر به آینه نگاه کنم، تنها تصویری که میبینم، چهره خودم است که در واقع نمایانگر واقعیتم میباشد.
هوش مصنوعی: به دنبال افرادی که به دنبال چشمهٔ زندگی هستند، در دشت ناامیدی، راهی را نشان میدهد که تیغ تو به آنها میدهد.
هوش مصنوعی: زمانی که چشمانت را باز کردی، از خودت فاصله گرفتهای و از این دریا تا لب این بغل شناخته شدهای.
هوش مصنوعی: چشمهای تو به گونهای آرام میشود که مانند موی سرمهای رنگ میدرخشد، در حالی که صدها هزار موی دیگر در سر تو با حرکت و سر و صدا به تضاد میپردازند. چرا سر تو اینگونه است؟
هوش مصنوعی: اگر کسی در زیبایی غرق شود، به نظاره و دیدن فضولی نمیکند، چرا که دقت در آنچه که در آئینه منعکس میشود، ناقص و نارساست.
هوش مصنوعی: ما مشکلات و مصیبتها را از مسئولان حکومت متحمل نمیشویم، چراکه بخت بد ما چه کم از سرنوشت شومی دارد که در سایهٔ پرندهٔ هُما قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: سالهاست که در غم و تاریکی به سر میبریم، و افسوس که غم و اندوه به خانهمان تبدیل شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
درد مرا بگیتی دارو پدید نیست
دردی که از فراق بود درد بی دواست
گنجی است عاشقان را صبر ار نگه کنی
کو روی زرد سرخ کند پشت گوژ راست
ای فعل تو ستوده و گفتارهات راست
دایم ترا بفضل و بآزادگی هواست
از کوشش تو شاه، بهر جای هیبتست
وز بخشش تو میر بهر خانه یی نواست
فضل ترا همی نبود منتهی پدید
[...]
این تخت سخت گنبد گردان سرای ماست
یا خود یکی بلند و بیآسایش آسیاست
لا بل که هر کسیش به مقدار علم خویش
ایدون گمان برد که «خود این ساخته مراست»
داناش گفت «معدن چون و چراست این»
[...]
ای با خدای و با همه خلق خدای راست
از داد و راستی همه پیروزئی تراست
ملک تو همچو رنج بداندیش تو فزون
رنج تو همچو ملک بداندیش تو بکاست
طبع تو پاک و جان تو پاک و تن تو پاک
[...]
اندر تنور روی چو سوسن فرو بری
چون شمع و گل برآری بازار تنور راست
تا بر سر تنوری می ترسم از تو ز انک
طوفان نوح گاه نخست از تنور خاست
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.