هرگه به باغ بی‌تو فکندم نظر در آب
تمثال من برآمد از آیینه تر درآب
جایی‌که شرم حسن تو آیینه‌گر شود
کس روی آفتاب نبیند مگر در آب
صبحی عرق بهارگذشتی درین چمن
هرجاگلی دمید فرو برد سر در آب
نتوان دم تبسم لعل تو یافتن
یاقوت زهره‌ای که ندزدد جگر در آب
ای طالب سلامت از آفات نگذری
در ساحل آتش است توکشتی ببر در آب
اجزای دهر تشنهٔ جمعیت دل است
هر قطره راست حسرت سعی‌گهر در آب
چون موج در طبیعت آفاق حرکتی‌ست
آن‌گوهرش هنوز نداده‌ست سر در آب
پرواز در حیاکدهٔ زندگی ترست
ای موج بی‌خبر بشکن بال وپر در آب
فریاد اهل شرم به‌گوش‌که می‌رسد
بیش از حباب، نیست نفس پرده‌در در آب
جز سعی مرگ صیقل زنگار طبع نیست
ان‌شعله را شبی‌ست‌که دارد سحر در آب
غرق ندامتیم و همان پیش می‌بریم
چون موج پا زدن به سریکدگردرآب
خلقی به داغ بیخبری غوطه خورده است
من هم چوشمع خفته‌م آتش به‌سر درآب
بیدل‌گم است هر دو جهان درگداز شوق
آن‌کیست‌گیرد از نمک خود خبر درآب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات و تفکرات شاعر درباره عشق و دوری از معشوق می‌پردازد. شاعر در باغی بی‌معشوق، به آب نگاه می‌کند و تصویر خود را در آن می‌بیند که نشان‌دهنده حس تنهایی و دلتنگی اوست. او به زیبایی معشوق و تأثیر آن بر طبیعت اشاره می‌کند و این‌که هر جا گل می‌شکفد، سرش به آب می‌رود. همچنین در شعر به سختی‌ها و دردهای ناشی از جدایی اشاره شده و شاعر از غرق شدن در حسرت و ندامت سخن می‌گوید. در نهایت، او به احساس گمگشتگی و جستجوی حقیقت در دنیای پر از شوق و دلتنگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: هر بار که به باغ می‌روم و به آن نگاه می‌کنم، تصویر خودم را در آب می‌بینم که از آینه‌ای در آب ظاهر می‌شود.
هوش مصنوعی: در مکانی که زیبایی و جذابیت تو سبب می‌شود که دیگران شرم کنند و نتوانند به طور مستقیم به تو نگاه کنند، افراد تنها می‌توانند تصویری از تو را در آب ببینند و نتوانند از تابش آفتاب بهره‌مند شوند.
هوش مصنوعی: صبحی از عطر بهار در این چمن گذر کردی و هر جا که گلی شکفت، سرش را در آب فرو برد.
هوش مصنوعی: دریافتن لبخند لعل تو به اندازه یافتن یاقوتی است که از دل شادابی می‌دزدید و آن را در آب غرق کند.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال نجات و سلامت هستی، نباید از خطرات عبور کنی؛ زیرا در کنار آتش قرار داری. باید کشتی خود را در آب به حرکت درآوری.
هوش مصنوعی: اجزای جهان همواره به دنبال ارتباط و جمعیت هستند و هر قطره‌ای از این دنیا به خاطر آرزویی که در دل دارد، مانند آبی که در تلاش است، حسرت می‌خورد.
هوش مصنوعی: حرکت و جنبش در طبیعت مانند موجی است که هنوز در عمق آب به جوهر و حقیقت خود نرسیده است.
هوش مصنوعی: در زندگی از محدودیت‌ها نترس و به سوی آزادی برو. ای موج بی‌خبر، با شکستن قید و بندها در آب، اجازه نده که ترس و نگرانی مانع پرواز تو شود.
هوش مصنوعی: صدا و فریاد کسانی که شرم دارند به گوش که می‌رسد، بیشتر از حباب‌ها نمی‌توانند از زیر آب نفس بکشند.
هوش مصنوعی: تنها تلاش در راه مرگ می‌تواند زنگار طبیعت را جلا دهد، و این شعله است که شبی را می‌سوزاند و در آب سحر را دارد.
هوش مصنوعی: ما در حال غرق شدن در پشیمانی هستیم و در عین حال، همچنان به حرکت خود ادامه می‌دهیم، مانند موجی که به آرامی در آب پیش می‌رود.
هوش مصنوعی: مردم در غم ناآگاهی و بیخبری به شدت گرفتار شده‌اند و من هم مانند شمعی که خاموش است، در درون خود آتش و شعله‌ای فروزان دارم که در آب پنهان شده است.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان حسرت و longing اشاره دارد. گویا شاعر در جستجوی حقیقت یا زیبایی در دو جهان است و در این فرآیند، به شدت تحت تأثیر شوق و عشق قرار دارد. او به تصویری از نمک و آب اشاره می‌کند که نشان‌دهنده‌ی ارتباط عمیق و گاهی تلخ با دنیای اطراف است. به نوعی، شاعر به دنبال درک بهتر از آنچه که باعث شور و شوقش می‌شود، است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.