گذشته‌ام به تنک ظرفی از مقام حباب
خم محیط تهی‌کرده‌ام به جام حباب
جهان به شهرت اقبال پوچ می‌بالد
تو هم به‌گنبدگردون رسان پیام حباب
اگر همین نفس است اعتبار مد بقا
رسیده‌گیر به عمر ابد دوام حباب
فغان‌که یک مژه جمعیتم نشد حاصل
فکند قرعهٔ من آسمان به نام حباب
حیاکنید ز جولان تردماغی وهم
به دوش چندکشد نعش خود خرام حباب
جهان حادثه میدان تیغ‌بازی اوست
کسی ز موج چسان‌گیرد انتقام حباب
به خویش چشم‌گشودن وداع فرصت بود
نفس رساند ز هستی به ما سلام حباب
در این محیط ز ضبط نفس مشو غافل
هوای خانه مبادا زند به بام حباب
نفس زدیم به شهرت عدم برون آمد
دگر چه نقش تراشد نگین به نام حباب
قفس‌تراشی اوهام حیرت است اینجا
شکسته شهپر عنقا نفس به دام حباب
بقای اوست تلافیگر فنای همه
فتاده است به دوش محیط وام حباب
ز انفعال سرشتند نقش ما بیدل
عرق به دوش هوا دارد انتظام حباب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفهوم وجود و عدم و تأمل در زندگی انسانی می‌پردازد. شاعر با تشبیه زندگی به حباب، به ناپایدار بودن دنیا و ارزش‌هایش اشاره می‌کند. او به این نکته می‌پردازد که زندگی و تلاش‌های انسانی به ایکی از مضامین بی‌ثباتی و زودگذر بودن آن شبیه است. همچنین، بیان می‌شود که هیچ‌کس نمی‌تواند از سرنوشت خود فرار کند و در نهایت، همه به سوی فنا و عدم می‌رویم. با توجه به این مضامین، شاعر تأکید می‌کند که باید به ضیاء حقیقت و عدم غفلت از زندگی و نفس خود توجه داشت.
هوش مصنوعی: گذشته‌ام را به یک ظرف کوچک شبیه می‌کنم که مانند حبابی در محیطی خالی قرار دارد و من تمام آن را درون جام حبابی ریخته‌ام.
هوش مصنوعی: جهان به چیزی که به شهرت و مقام وابسته است، افتخار می‌کند، اما تو باید پیام زودگذری مثل حباب را به آسمان بلند برسانی.
هوش مصنوعی: اگر نفس ما به خودی خود ارزش و اعتبار دارد، پس چرا از عمر پایدار و جاودانی به عنوان حبابی زودگذر بهره نمی‌گیریم؟
هوش مصنوعی: ای کاش که تلاش‌هایم به نتیجه‌ای می‌رسید، اما به نظر می‌رسد که سرنوشت من مثل حبابی بی‌اساس و بی‌پایه است.
هوش مصنوعی: شرم کنید از اینکه در این دنیا مانند یک موجود بی‌ثبات و ناپایدار زندگی می‌کنید، چرا که این تغییر و ناپایداری می‌تواند شما را به سقوط و زوال بکشد. زندگی شما مانند حبابی است که به سادگی می‌تواند ترک بخورد و از بین برود.
هوش مصنوعی: جهان پر از حوادث و جنگ و جدل است، همانند مبارزه‌ای با شمشیر. در چنین فضایی، نمی‌توان از خشم و انتقام به راحتی بهره‌برداری کرد، چرا که مانند حبابی ناپایدار است و آسیب می‌بیند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در لحظه‌ای خاص انسان به آگاهی و درک تازه‌ای می‌رسد، لحظه‌ای که می‌تواند به عنوان وداعی با گذشته محسوب شود. در این لحظه، زندگی و وجود، به انسان سلام می‌کند، مانند حبابی که برای لحظه‌ای شکل می‌گیرد و سپس به پایان می‌رسد. این تعبیر نشان‌دهنده‌ی زیبایی و زودگذری زندگی و موقعیت‌هایی است که ما را به تفکر وادار می‌کند.
هوش مصنوعی: در این فضا از نگه‌داشتن نفس خود غافل نشو، مبادا هوای خانه‌ات باعث شود که حبابی بر روی بام بوجود بیاید.
هوش مصنوعی: ما با نفس خود به سوی عدم پرواز کردیم و حالا چه اتفاقی می‌افتد؟ چه تصویری باید بر روی نگین حبابی که شکل گرفته، نقش ببندد؟
هوش مصنوعی: در اینجا، قفس‌سازی تخیلات باعث شگفتی شده است و در این حالت، بال‌های پرنده افسانه‌ای که به نام عنقا شناخته می‌شود، به دام حباب افتاده و شکسته شده‌اند.
هوش مصنوعی: وجود اوست که می‌تواند باعث جبران فنای همه چیز شود، زیرا همه چیز بر دوش این دنیا مثل حبابی است که زودگذر و ناپایدار است.
هوش مصنوعی: ما به خاطر ویژگی‌های درونی‌امان مانند یک حباب که در هوا معلق است، نیازی به واکنش و تأثیر از تغییرات بیرونی نداریم و به آرامی در حال گذر هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.