چو سایه چند به هر خاک جبهه سودنها
که زنگ بخت نگردد کم از زدودن‌ها
غبار غفلت و روشندلی نگردد جمع
کجاست دیدهٔ آیینه را غنودن‌ها
ز امتحان محبت در آتشیم همه
چو عود سوختن ماست آزمودن‌ها
دمی که جلوه ادا فهم مدعا باشد
گشودن مژه هم مفت لب گشودن‌ها
مخواه زآینهٔ حسن رفع جوهر خط
که بیش می‌شود این زنگ از زدودن‌ها
گر آبرو بود از حادثات کاهش نیست
زیان نمیرسد الماس را ز سودنها
کجاست عشرت اندوختن به راحت ترک
مجو چو کاشتن آسانی از درودن‌ها
مباش هرزه‌نوای بساط کج‌فهمان
که ترسم آفت نفرین کشد ستودن‌ها
تغافل از بد و نیک اعتبار اهل حیاست
که سرخ‌رویی چشم آورد غنودن‌ها
نی‌ام چو ماه نو از آفت کمال ایمن
همان به کاستنم می‌برد فزودن‌ها
فریب فرصت هستی مخور که همچو شرار
نهفتنی‌ست اگر هست وانمودن‌ها
درین محیط که نقد فسوس گوهر اوست
کفی پُرآبله کن چون صدف ز سودنها
سراغ جیب سلامت نمی‌توان دریافت
مگر ز کسوت بی‌رنگ هیچ بودن‌ها
گره‌گشای سخنور سخن بود بیدل
به ناخنی نفتد کار لب گشودن‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر اشاره به مواریث زندگی، عشق و امتحانات انسانی دارد. شاعر به زیبایی‌های ظاهری اشاره می‌کند و می‌گوید که با پاک کردن زنگارها، ارزش‌های درونی کمرنگ نمی‌شوند. همه ما در آزمایش عشق هستیم و باید با وجود سختی‌ها، شجاعت نشان دهیم. همچنین از فریب فرصت‌ها و دنیا پرستی هشدار می‌دهد و به اهمیت صداقت و صفا در زندگی اشاره می‌کند. شاعر در نهایت تأکید می‌کند که برای گشودن قفل‌های زندگی، صحبت کردن و بیان احساسات ضروری است و نباید از آن ترسید.
هوش مصنوعی: هرگاه سایه‌ای بر زمین بیفتد، نشان‌دهنده این است که بخت و اقبال انسان تغییری نخواهد کرد، حتی اگر تلاش کنیم زنگار و کدورت‌ها را از زندگی خود دور کنیم.
هوش مصنوعی: غبار نادانی و روشنی‌نفس بودن جمع نمی‌شود. کجا است آن جایی که چشم آیینه در حال استراحت است؟
هوش مصنوعی: ما همه مثل چوب عود در آتش محبت قرار داریم و در این آتش، امتحان می‌شویم تا بسوزیم و قربانی شویم.
هوش مصنوعی: وقتی که ظاهر شدن زیبایی به درک مطلب کمک کند، حتی باز کردن چشم‌ها نیز به اندازه گفتن چیزهای به ظاهر بی‌مورد اهمیت دارد.
هوش مصنوعی: تلاش نکن که عیب و نقص‌های خود را با زیبایی‌ات پنهان کنی؛ چون با از بین بردن زنگارها، حقیقت وجودی‌ات بیشتر نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر اعتبار و آبرو وجود داشته باشد، حوادث و مشکلات نمی‌توانند به آن آسیب بزنند؛ مانند الماس که از آسیب‌های بیرونی در امان است و آسیب نمی‌بیند.
هوش مصنوعی: لذت بردن و خوشی را در جایی جستجو نکن که ترک آن آسان است. زیرا کاشتن، به مراتب دشوارتر از برداشت است.
هوش مصنوعی: اجتناب کن از اینکه به سرودن اشعار بی‌محتوا بپردازی، زیرا که می‌ترسم این کار باعث شود تا بداقبالی و ننگی بر تو فرود آید.
هوش مصنوعی: بی‌توجهی به خوب و بد نشانه‌ی حرمت و معتبری افراد باوقار است، چرا که در خواب بودن و غفلت آنها موجب می‌شود که به راحتی آبرویشان حفظ شود.
هوش مصنوعی: من چون ماه نو از آسیب‌ها و مشکلات در امان هستم، اما همین به من اجازه می‌دهد که به تدریج کاهش پیدا کنم و کمبودهایم را حس کنم.
هوش مصنوعی: فریب فرصت‌های زندگی را نخور، زیرا این فرصت‌ها مانند آتش نهان‌اند که در هر لحظه ممکن است شعله‌ور شوند؛ اگرچه ممکن است در ظاهر وجود داشته باشند، اما در واقعیت قابل اعتماد نیستند.
هوش مصنوعی: در این فضا که ارزش واقعی وجود دارد، خود را مانند صدفی پرآبله ساز که بتواند از درونش چیزهای باارزشی را استخراج کند.
هوش مصنوعی: تنها زمانی می‌توان به جیب سلامت دست یافت که از هرگونه ظاهر و رنگ و لعاب بی‌نیاز باشی و به سادگی خودت را بپذیری.
هوش مصنوعی: اگر سخن‌سنجی وجود داشته باشد که بتواند گره‌ها را باز کند، پس بیدل حتی با یک اشاره کوچک نیز نمی‌تواند به گفتن کلام بپردازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.