گر به‌گردون می‌کشی گردن و گر در سجده‌ای
از تو تا گل کرده است الله‌اکبر سجده‌ای
خم چرا باید شدن باری اگر بر دوش نیست
زندگی دارد بلایی کاین قدر در سجده‌ای
هرزه بر خود چیده‌ای ای محو اسباب غرور
یکسر مو گر ز و هم آیی فروتر سجده‌ای
همچو اشکم مایل آن آستان اما چه سود
عشق می‌گوید ادب کن جبههٔ تر سجده‌ای
بر در دل چون نفس بوسی نشست ای نفس داغ
زحمت این آستانی بسکه لنگر سجده‌ای
هر طرف لبیک و ناقوس از تو بیتاب خروش
ای‌گزند کعبه و دیر از چه نشتر سجده‌ای
جرات پرواز خاکت را به‌گردون برده‌است
ورنه هرگه می‌کشی سر در ته پر سجده‌ای
سرکشی چون شمع، شبگیر غروری بیش نیست
می‌رسی تا صبحدم جایی که یکسر سجده‌ای
گر خم اندیشه‌ات بیدل گریبانی کند
می‌شود روشن که خود محرابی و در سجده‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره ی تواضع و بندگی انسان در برابر خداوند است. شاعر به تأمل در اهمیت سجده و عبودیت می‌پردازد و می‌گوید که هرچند انسان ممکن است از لحاظ ظاهری به مقام‌های بلند برسد، اما در حقیقت، باید خاضع و فروتن باشد. او اشاره می‌کند که غرور و وابستگی به دنیا، ارزش انسان را کاهش می‌دهد و در نهایت، سجده و اطاعت از خداوند تنها راه رهایی از این بلایا است. همچنین، خودشناسی و درک مقام انسانی در نزد خداوند، با سجده و عبادت مرتبط است. شاعر به زیبایی می‌گوید که هر چه به سمت خدا برویم، باید با ادب و خضوع بیشتری در پیشگاه او حضور پیدا کنیم.
هوش مصنوعی: اگر سر به آسمان بلند کنی یا در حال سجده باشی، خداوند به خاطر تو به سجده آمده است.
هوش مصنوعی: چرا باید به خود زحمت بدهیم و خم شویم اگر بار سنگینی بر دوش ما نیست؟ زندگی دارای مشکلات و چالش‌هایی است که در برابر آنها به سجده و خضوع نیاز است.
هوش مصنوعی: ای کسی که به زینت‌های بیهوده خود می‌بالید، اگر بر خود ببینی که چگونه در برابر زیبایی‌ها و دلربایی‌ها فرو می‌روی، باید در برابر آنها به تواضع بپردازی.
هوش مصنوعی: می‌گوید که من مانند اشکی هستم که به آستان و درگاه معشوق می‌گریزد، اما این اشک و عشق به من چیزی نمی‌آموزد. عشق می‌گوید که باید با ادب و احترام در برابر محبوب خود زانو بزنم و سجده کنم.
هوش مصنوعی: وقتی که نفس بر در دل نشسته، نشان‌دهنده آن است که سختی و مشقت این مکان به اندازه‌ای است که این حالت باعث می‌شود هر بار سجده کردن احساس سنگینی و دشواری داشته باشد.
هوش مصنوعی: در هر سو صداهای پرشور و پرهیاهو به دعوت و عشق تو بلند است. ای درد، چرا برای سجده به کعبه و معبد چنین زجر می‌کشی؟
هوش مصنوعی: جرأت پرواز به آسمان تو را به اوج برده است، وگرنه هر بار که سجده می‌کنی، سر تو در خاک است.
هوش مصنوعی: سرکشی و زیادتی رفتار، مانند شعله‌ای از شمع است که در آخرین لحظات به چشم می‌آید و بیشتر از این نیست. تو می‌رسی تا سپیده‌دم، در جایی که در نهایت فقط باید سر به سجده بگذاری.
هوش مصنوعی: اگر افکار تو دلت را غمگین کند، به روشنی مشخص می‌شود که خود تو مانند یک محراب هستی و در حال عبادت و سجده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر همه رفتی چو ماه از چرخ برتر سجده‌ای
تا ز پیشانی اثر داری برآن در سجده‌ای
بندگی را در عدم هم چاره نتوان یافتن
خاک اگرکشتی همان از پای تا سر سجده‌ای
لوح اظهار اینقدر تهمت نقوش عاجزی ست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.