گر همه رفتی چو ماه از چرخ برتر سجده‌ای
تا ز پیشانی اثر داری برآن در سجده‌ای
بندگی را در عدم هم چاره نتوان یافتن
خاک اگرکشتی همان از پای تا سر سجده‌ای
لوح اظهار اینقدر تهمت نقوش عاجزی ست
ای همه معنی به جرم خط مسطر سجده‌ای
دام تکلیف نیاز توست هرجا منزلی‌ست
یعنی از دیر و حرم تاکوی دلبر سجده ای
تا نگردد جبهه فرش آشیان نیستی
چون نماز غافلان سیلی خور هر سجده‌ای
ناله داری سرکشی کن از طلسم خود برآ
ای نمازت ننگ غفلت بر مکرر سجده‌ای
خاک‌گردیدی و از وضعت پریشانی نرفت
جمع شو از آب‌گردیدن که ابتر سجده‌ای
در ضعیفی رشتهٔ ساز رعونت بیصداست
از رگ‌گردن غباری نیست تا در سجده‌ای
اوج عزت زیردست پایهٔ عجز است و بس
سرنوشت جبههٔ نیکان شدی‌گر سجده‌ای
بی‌نیازیها جبین می‌مالد اینجا بر زمین
ای ز خود غافل نگاهی تا چه جوهر سجده ای
هم ز وضع اشک خود بیدل غبار خویش‌گیر
کزگریبان تا برون آورده‌ای سر سجده‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به درک مفهوم بندگی و عرفان در رابطه با سجده و عبودیت اشاره دارد. شاعر در ابیات مختلف بر اهمیت سجده به عنوان نمادی از تواضع و نیاز به خداوند تاکید می‌کند. او بیان می‌کند که حتی در شرایط ضعف و عدم، بندگی واقعی در سجده نمود پیدا می‌کند. شاعر به مفهوم عجز و نیاز در بندگی اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که در سجده، انسان باید از غفلت و خودپرستی فاصله بگیرد. به طور کلی، شعر به پیوستگی اساسی بین عبودیت، سجده و شناخت واقعی خود انسان در برابر خداوند می‌پردازد.
هوش مصنوعی: اگر همگی مانند ماه از آسمان بالا روید، به سجدۀ خداوند بپردازید تا اثر سجده‌تان بر پیشانی‌تان باقی بماند.
هوش مصنوعی: بندگی را حتی در نیستی و عدم نمی‌توان به درستی انجام داد، چون اگر کسی از سر تا پا در سجده باشد، همچنان نمی‌تواند به حقیقت بندگی دست یابد.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان این موضوع پرداخته است که نقوش و آثار روی لوح، تنها نشانه‌ها و نشانه‌گذارهای ضعف هستند. تمام معنا و مفهوم در سجده‌ای که بر اساس خط نوشته‌ها ایجاد شده است، به جرم و گناه خود برمی‌گردد. در واقع، شاعر به نوعی به ایمان و شناخت عمیق‌تری از معانی واقعی اشاره می‌کند و به تهمت‌ها و نواقص بشری درمی‌پردازد.
هوش مصنوعی: نیاز تو همچون دامی است که در هر جایی که منزل داری، تو را به سوی خود می‌کشاند. یعنی در حالتی از عشق و ارادت، انسان خود را در برابر محبوب سجده می‌کند، چه در دیر (به معنای معبد یا مکان عبادت) و چه در حرم (مکانی مقدس).
هوش مصنوعی: تا وقتی که زمین جبهه‌ات تبدیل به فرش منزلت نشود، در نیستی به سر می‌بری؛ مانند نمازگزاران غافل که هر بار در سجده، ضربه‌ای از سیل می‌خورند.
هوش مصنوعی: ای ناله‌ات، سرکشی کن و از قفس خود آزاد شو. ای نماز، ننگ و دردغفلت تو در سجده‌های مکررت نهفته است.
هوش مصنوعی: ای انسان، تو در خاک و زمین غوطه‌ور شده‌ای و پریشانی‌ات همچنان باقیست. بهتر است از این چرخش در آب دست برداری، چرا که این حالت تنها به بی‌ثمر بودن سجده‌ات منتهی می‌شود.
هوش مصنوعی: در زمانی که فرد در ضعف و ناتوانی به سر می‌برد، جنبه‌های متکبرانه‌اش دیگر قابل مشاهده نیست و تشخیص نمی‌دهیم که او چه حالتی دارد. در واقع، زمانی که به درگاه خداوند سجده می‌کند، هیچ نشانه‌ای از خودنمایی و فخر در او دیده نمی‌شود.
هوش مصنوعی: در اوج قدرت و عظمت، نشانه‌ای از ناتوانی وجود دارد و تنها همین کافی است. سرنوشت افراد نیکوکار به سجده و humble شدن بستگی دارد.
هوش مصنوعی: در اینجا، بی‌نیازی و خودپسندی در حال بروز است و فردی که از خود غافل است، باید نگاهی به این شرایط بیندازد و دریابد که سجده و عبادت چه ارزش و مقام بلندی دارد.
هوش مصنوعی: با شکل و حالت اشک خود، ای بیدل، غبار و کدورت‌های درونت را جمع کن. چون از گریبان خود سر سجده‌ای را بیرون آورده‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر به‌گردون می‌کشی گردن و گر در سجده‌ای
از تو تا گل کرده است الله‌اکبر سجده‌ای
خم چرا باید شدن باری اگر بر دوش نیست
زندگی دارد بلایی کاین قدر در سجده‌ای
هرزه بر خود چیده‌ای ای محو اسباب غرور
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.