چون غنچه در خیال تو هرگاه رفته‌ایم
محمل به دوش بیخودی آه رفته‌ایم
پاس قدم به دشت جنون حق سعی ماست
عمری به دوش آبله‌ها راه رفته‌ایم
راه سفر اگر همه ابروست تا جبین
از ضعف چون هلال به یک ماه رفته‌ایم
از ساز منزل و سفر عاجزان مپرس
چون داغ آرمیده و چون آه رفته‌ایم
محمل طراز کشمکش دهر عبرتیست
ماییم خواه آمده و خواه رفته‌ایم
امروز سود ما غم فردای زندگی است
اندیشه‌ای که در چه زیانگاه رفته‌ایم
عجز و غرور هر دو جنون‌تاز وحشتند
زین باغ اگر گلیم و اگر کاه رفته‌ایم
لاف صفا ز طبع هوس موج می‌زند
ای هوش غفلتی که پر آگاه رفته‌ایم
فرصت ز رنگ ماست پرافشان نیستی
غافل ز ما مباش که ناگاه رفته‌ایم
عنقا نشان شهرت گمنامی خودیم
کو بازگشتنی که به افواه رفته‌ایم
بانگ دراست قافلهٔ بیقرار ما
یک گام ناگشوده به صد راه رفته‌ایم
بیدل به بند نی گرهی نیست ناله را
آزاده‌ایم اگر همه در چاه رفته‌ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به زیبایی و پیچیدگی زندگی و سفر انسانی اشاره می‌کند. او از جنون‌های زندگی و تلاش برای رسیدن به هدف‌ها صحبت می‌کند. در هر مرحله از سفر، احساساتی مانند غم و عجز وجود دارد و انسان‌ها دائماً در حال حرکت‌اند، خواه به جلو و خواه به عقب. گوینده به تضاد میان عجز و غرور اشاره کرده و به این نکته می‌پردازد که در این مسیر، غفلت و عدم آگاهی از حقیقت وجود دارند. در نهایت، او به مفهوم از دست دادن و اینکه ما همواره در تلاش برای یافتن معنا در زندگی هستیم، می‌پردازد و به وضعیت بشر در این سفر اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی به یاد تو می‌افتیم، مانند غنچه‌ای هستیم که به خواب رفته است و با بی‌خبر از خود، بار سنگین عشق را بر دوش حمل می‌کنیم.
هوش مصنوعی: ما در دشت جنون، تلاش‌مان بر این است که قدم به قدم پیش برویم، در حالی که سال‌ها بار مشکلات و زحمت‌ها را به دوش کشیده‌ایم.
هوش مصنوعی: اگر تمام مسیر سفر به زیبایی و خوش‌نما بودن باشد، پس ما نیز با ضعف و ناتوانی مانند هلال ماه به سمت مقصود پیش می‌رویم.
هوش مصنوعی: از کسانی که در خانه و سفر با سختی مواجهند، سوال نکنید، زیرا آنها با درد و غم درون خود زندگی می‌کنند و مانند کسی هستند که از زندگی ناامید شده و رفته‌اند.
هوش مصنوعی: زندگی ما مانند یک محمل است که همیشه در حال حرکت و تغییر است؛ از این طریق به ما یادآوری می‌شود که چه در زمان حضورمان و چه در زمان رفتن، تجربیات و درس‌های مهمی را به همراه داریم.
هوش مصنوعی: امروز به نفع ما، غم و اندوهی است که برای فردای زندگی داریم، چون برای فکر کردن به این موضوع به جاهای خطرناک و زیان‌آور رفته‌ایم.
هوش مصنوعی: ناتوانی و خودبزرگ‌بینی هر دو می‌توانند به جنون و دیوانگی منجر شوند. از این باغ معنوی، چه بر روی فرش باشی و چه بر روی کاه، ما خود را دور نگه داشته‌ایم.
هوش مصنوعی: بخشش و صداقت در اثر هوس، عملاً خود را نشان می‌دهند. ای عقل و درک که در غفلت به سر می‌بری، ما در عین آگاهی، به سمت اشتباه رفته‌ایم.
هوش مصنوعی: فرصت از زمانی که برای ماست می‌گذرد و نمی‌توانیم به سادگی آن را نادیده بگیریم. مراقب باش که غافل نشوی، زیرا ناگهان ممکن است همه چیز از دست برود.
هوش مصنوعی: ما نماد خاطره‌های ناشناخته‌ای هستیم که در جستجوی نام و شهرت خود هستیم، مانند پرنده‌ای افسانه‌ای که به طبعیت برنگشته.
هوش مصنوعی: صدای آشنایی از قافلهٔ بی‌قراری ما به گوش می‌رسد؛ ما در حالی که هنوز قدمی برنداشته‌ایم، به هزاران مسیر رفته‌ایم.
هوش مصنوعی: اگرچه در چاهی عمیق گرفتار شده‌ایم، اما چون آزاد هستیم، به هیچ بند و زنجیری وابسته نیستیم و می‌توانیم نفس بکشیم و به آزادی فکر کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.