چون قلم راه تجرد بسکه تنها رفتهایم
سایه از ما هر قدم وامانده و ما رفتهایم
دیدهها تا دل همه خمیازهٔ ما میکشند
جای ما در هر مکان خالیست گویا رفتهایم
کس ز افسون تعین داغ محرومی مباد
چون گهر عمریست در دربا ز دریا رفتهایم
فکر خود ما را چو شمع آخر به طوف خاک برد
یکسر از راه گریبان در ته پا رفتهایم
رهرو عجزیم ما را جرات رفتار کو
چند روزی شد چو عنقا برزبانها رفتهایم
سایه را در هیچ صورت نسبت خورشید نیست
تا تو ما را در خیال آوردهای ما رفتهایم
بر زمین چندانکه میجوییم گرد ما گم است
کاش گردد چون سحر روشن که بالا رفتهایم
چون امل ما را در این محفل نخواهی یافتن
جمله امروزیم لیک آن سوی فردا رفتهایم
الفت هر چیز وقف ساز استعداد اوست
تا مروت در خیال آمد ز دنیا رفتهایم
کلک معنی در سواد مدعا بیلغزش است
گر به صورت چون خط ترسا چلیپا رفتهایم
ساز هستیگر به این رنگ احتیاج آماده است
ما و آب رو ازین غمخانه یکجا رفتهایم
از نفس کم نیست گر پیغام گردی میرسد
ورنه ما زین دشت پیش از آمدنها رفتهایم
بیدل از تحقیق هستی و عدم دل جمعدار
کس چه داند آمدیم از بیخودی یا رفتهایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس تنهایی و جدایی از دنیای مادی اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصاویری مانند «تنهایی»، «روندن» و «گم شدن»، احساس میکند که به نوعی از واقعیت فاصله گرفته و در جستجوی حقیقت یا معنای عمیقتری است. او به این نکته میپردازد که هر چند در این دنیا حضور دارند، اما از روح و جوهر وجودی خود به دور افتادهاند و گویی در عالم خیال یا در دنیای دیگری به سر میبرند. از طرفی، شاعر به نسبت نشانهها و آثار وجودیشان در دنیا اشاره میکند و بر این باور است که حقیقت زندگی را نمیتوان به سادگی درک کرد. در نهایت هم به عدم قطعیتی میان بودن و نبودن اشاره شده و این سوال مطرح میشود که آیا ما از جایی آمدهایم یا در حالت عدم به سر میبریم.
هوش مصنوعی: از آنجا که در راه حقیقت و خلوص قدم گذاشتهایم و به تنهایی پیش میرویم، همیشه سایه ما در هر قدمی که برمیداریم، عقبتر مانده است.
هوش مصنوعی: چشمهایمان به دلتنگی و خمیازهای گواه بر حال ما هستند، در هر جایی که برویم، به نظر میرسد جای ما خالی است و انگار رفتهایم.
هوش مصنوعی: هیچکس را نرساند که از زیبایی و جاذبه محبوب محروم بماند، زیرا مانند مرواریدی هستیم که سالهاست در دریا غوطهوریم.
هوش مصنوعی: فکر و اندیشهی ما مانند شمعی که در انتهای عمرش قرار دارد، به طور کامل در عمق خاک دفن شده است و ما در این مسیر، در عمق مشکلات و سختیها، گم شدهایم.
هوش مصنوعی: ما در این راه ناتوان و عاجزیم و جرات عمل را نداریم. مدتی است که مانند پرنده افسانهای، فقط در گفتارها وجود داریم و در عمل هیچ خبری از ما نیست.
هوش مصنوعی: سایه هیچوقت نمیتواند به اندازه خورشید نسبت داشته باشد، همانطور که تو ما را در خیال خود آوردهای؛ در حالی که ما سالهاست که رفتهایم.
هوش مصنوعی: هر چقدر در این دنیا تلاش میکنیم و جستجو میکنیم، چیزهای زیادی اطراف ما وجود دارد که در تاریگی و گمشدگی به سر میبرد. ای کاش مانند هنگام سحر که نور آفتاب همه جا را روشن میکند، واقعیتها و حقیقتها نیز برای ما روشن و واضح میشدند، زیرا ما به سوی بالاترین و بهترینها رفتهایم.
هوش مصنوعی: اگر در این جمع نتوانی ما را پیدا کنی، بدان که امروز همگی اینجا نیستیم، اما به آینده رفتهایم.
هوش مصنوعی: دوستی و ارتباط بین هر چیز بستگی به توانایی و استعداد آن دارد و تا زمانی که انسان در خیال و اندیشه مروت و بزرگواری را فراموش نکند، میتوان گفت از دنیای مادی فاصله گرفته است.
هوش مصنوعی: اگر بخواهیم معنی این بیت را به زبان ساده بیان کنیم، میتوان گفت: بیان مفهوم و حقیقتی که در دل داریم، بدون خدشه و اشتباه است، اگر از روی ظاهری زیبا و جذاب به نظر برسد، مانند نوشتن خطی زیبا که با دقت و هنرمندی انجام شده است.
هوش مصنوعی: زندگی همچون سازی است که به این رنگ و لطافت نیاز دارد. ما و غم و اندوه، از این مکان در یکجا رفتهایم.
هوش مصنوعی: اگر پیامی به تو برسد، دلیل بر این نیست که از نفس و حیات کم شده است. ما پیش از آمدنهای جدید، تا کنون در این دشت و زندگی گام برداشتهایم.
هوش مصنوعی: بیدل میگوید: درک ما از وجود و عدم، آنقدر عمیق نیست که بخواهیم دربارهاش نظر بدهیم. چه کسی میداند که ما از بیخودی به اینجا آمدهایم یا شاید از این جهان رفتهایم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.