تا دربن‌گلزار چون شبنم‌گذر داریم ما
باده‌ای در جام عیش از چشم تر داریم ما
سهل نبود در محیط دهر پاس اعتبار
آبرویی چون‌گهر همراه سر داریم ما
چون صداهرچند در دام‌قس وامانده‌ایم
از شکست خاطر خود بال وپر داریم ما
کی به سیل‌گفتگو بنیاد ماگیرد خلل
کوه تمکین خانه‌ای ازگوش‌کر داریم ما
کس به‌تیغ سرکشی باما نمی‌گردد طرف
اززمینگیری چو نقش پا سپر داریم ما
شعلهٔ ما فال خاکستر زد و آسوده شد
ای هوس بگذر، سری درزیرپر داریم‌ما
رنگ‌ما از خاکساری برنمی‌دارد شکست
چون علم،گردی ز میدان ظفر داریم ما
از دل گرمی توان درکاینات آتش زدن
ساز چندین‌گلخنیم ویک شرر داریم ما
ناله‌را ای دل به‌بادغم مده‌این رشته‌ای‌ست
کزپی شیرازهٔ لخت جگر داریم ما
فتنه‌ها از دستگاه زندگی‌گل کردنی‌ست
از نفس، صبح قیامت در نظر داریم ما
می‌رسیم آخر همان تا نقش پای خود چوشمع
گر سراغ رنگهای رفته برداریم ما
بیدل اندر جلوه‌گاه چین ابروی کسی
کشتی نظاره در موج خطر داریم ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر درباره احساسات و تجربیات انسانی صحبت می‌کند. او به زندگی و چالش‌هایی که در آن با آن مواجه است، اشاره می‌کند. او می‌گوید که با وجود مشکلات و شکست‌ها، هنوز اعتبار و آبرو دارند و به این افتخار می‌کند. او از غم و اندوه نمی‌هراسد و به جنبش زندگی ادامه می‌دهد. عشق و هوس‌های انسانی را بررسی می‌کند و به ارزش و زیبایی‌های زندگی تأکید می‌کند. در نهایت، او بر امید و استمرار در تلاش‌ها تأکید دارد و به زیبایی‌های موجود در دنیای پیرامونش اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ما همچنان که در باغ بهاری مانند شبنم می‌گذریم، در جرعه‌ای از شادی، با چشمانی تر از اشک، شرابی در جام داریم.
هوش مصنوعی: در دنیای پرمشغله و چالش‌های زندگی، حفظ اعتبار و آبرو به‌راحتی ممکن نیست و ما ارزش خود را مانند جواهری با خود داریم که باید مراقب آن باشیم.
هوش مصنوعی: هرچند که در مشکلات و سختی‌ها گرفتار شده‌ایم، اما هنوز هم به خاطر دل‌نگرانی‌ها و ناامیدی‌هایمان روحیه و شوق زندگی را داریم.
هوش مصنوعی: زمانی که به گفتگو و تبادل نظر می‌پردازیم، هیچ قدرت و مانعی نمی‌تواند ما را از پایگاه و اصول خود منحرف کند؛ چرا که ما مانند کوهی استوار و محکم هستیم که درون آن خانه‌ای از سکوت و گوش‌شنوایی داریم.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به ما آسیب بزند، چون ما مانند کسی هستیم که به زمین نمی‌افتد و نشانه‌های پا را به عنوان حفاظی در اختیار داریم.
هوش مصنوعی: شعلهٔ وجود ما به خاکستر تبدیل شد و ما دیگر آرامش یافته‌ایم. ای تمایل، از کنار ما بگذر، که ما زیر چادر محبت حفاظت شده‌ایم.
هوش مصنوعی: رنگ و روی ما به خاطر تواضع و فروتنی کم‌رنگ نمی‌شود. چون پرچم، ما هم به خاطر پیروزی و موفقیت‌مان از میدان نبرد با افتخار خارج می‌شویم.
هوش مصنوعی: اگر از دل و احساسات خود بهره‌برداری کنیم، می‌توانیم به آتش‌افروزی و ایجاد تحول در جهان بپردازیم؛ هرچند که ما فقط یک جرقه و توانایی محدود داریم.
هوش مصنوعی: ای دل، ناله و فریاد خود را به باد مده! چون این گوهری که در دل داریم، از پی زخم‌های عمیق و پراکندگی که در درون ما وجود دارد، به‌دست آمده است.
هوش مصنوعی: زندگی پر از چالش‌ها و مشکلات است که ما بر سر راه خود تجربه می‌کنیم. اما با امید به آینده‌ای روشن و روزی که در آن حقیقت‌نمایان می‌شود، به پیش می‌رویم.
هوش مصنوعی: به مرور زمان، ما به همان جایی خواهیم رسید که رد پای خود را به جای خواهیم گذاشت، اگر تصمیم بگیریم به یاد رنگ‌ها و لحظات گذشته‌ای که از دست داده‌ایم، توجه کنیم.
هوش مصنوعی: در محضر زیبایی و فریبایی کسی، ما با دیدن چهره او به قایق‌سواری در امواج خطر می‌پردازیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از غبار کاروان چون چشم برداریم ما؟
چون مه کنعان عزیزی در سفر داریم ما
بسکه از ساز ضعیفی‌ها خبر داریم ما
چنگ می‌گردیم اگر یک ناله برداریم ما
عاشقان را صندل آسودگی دردسرست
تا به سر، دردی نباشد، دردسر داریم ما
ازکمال ما م‌می‌پرسی‌که چون آه حباب
[...]
از هجوم اشک بر دریا گذر داریم ما
ریشه نخل امید از چشم تر داریم ما
بس که باشد جنس ما را گرمی بازار غم
گوییا دکانی از سنگ شرر داریم ما!
رهروان عشق را زاد دگر در کار نیست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.