خیال زلف که واکرد راه در زنجیر
که عجز نالهٔ ما کنده چاه در زنجیر
به محفل تو که غیرت ادب‌پرست حیاست
ز جوهر آینه دارد نگاه در زنجیر
چو نرگس تو که مژگان کمند آفت اوست
کسی ندید بلای سیاه در زنجیر
شبی که موج سرشکم به قلب چرخ زند
برد تپیدن سیاره راه در زنجیر
ز بسکه حلقهٔ داغم به دل هجوم آورد
تپش به دام وطن کرد آه در زنجیر
به هر شکن که ز گیسوی یار می‌بینم
نشسته است دلی بیگناه در زنجیر
نفس نجسته ز دل صورخیز حسرتهاست
صداکه دید به این دستگاه در زنجیر
به دور خط تو آزادگی چه امکان است
شکسته است دو عالم نگاه در زنجیر
به دستگاه سپهرم فریب نتوان داد
شکست نالهٔ مجنون کلاه در زنجیر
چو موج آینهٔ مستی‌ات گرفتاری‌ست
ز خود نجسته رهایی مخواه در زنجیر
ز ریشهٔ دم تسلیم می‌تپد بیدل
نهال گلشن ما تا گیاه در زنجیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات عمیق و دردناکی می‌پردازد که ناشی از عشق و جدایی است. او با استفاده از تشبیهات مختلف، نظیر زنجیر و سیاه، به وضعیت خود اشاره می‌کند که در آن به شدت تحت تأثیر عشق و زیبایی معشوق است. فضایی از حبس و محدودیت در مقابل زیبایی و عظمت عشق شکل می‌گیرد که احساس عجز و ناتوانی را به تصویر می‌کشد. شاعر به محفل محبوب خود اشاره می‌کند که در آن ادب و وقار حاکم است، و از دل‌تنگی و غم ناشی از جدایی سخن می‌گوید. وجود زنجیر در این شعر نماد محدودیت‌ها و دردها است که شاعر به واسطه عشق به آن دچار شده است.
هوش مصنوعی: وقتی موهای او را باز کرد، در زنجیر قید و بند دل و دمی که داریم، به وضوح نشان می‌دهد که ناتوانی ما چقدر عمیق است، مانند چاهی که در زنجیر محبوس شده است.
هوش مصنوعی: در جمع تو، که حرمت ادب در آن بزرگ است، مانند آینه‌ای که جوهرش شفاف است، نگاهی به زنجیر وجود دارد.
هوش مصنوعی: مانند نرگس که مژگانش زنجیری است برای آفت، هیچ‌کس بلای تاریک را در اسارت ندید.
هوش مصنوعی: شبی که اشک‌های من همچون موجی به قلب آسمان می‌زند، باعث می‌شود ستاره‌ها هم در زنجیر درد و غم بمانند.
هوش مصنوعی: به خاطر شدت عشق و دلمشغولی که دارم، تپش قلبم به شدت بالا رفته و غم سنگینی به دل من وادار می‌کند که شادی را در زنجیر ببیند و نتواند آزادانه ابراز شود.
هوش مصنوعی: هر بار که زیربنای گیسوان محبوبم را می‌نگرم، دلی پاک و بیگناه را می‌بینم که در بند و زنجیر گرفتار شده است.
هوش مصنوعی: نفس به دلیل حسرت‌هایی که در دل دارد، پاک نیست و صدای او نشان‌دهنده‌ی زنجیرهایی است که بر این دستگاه (وجود) حاکم است.
هوش مصنوعی: دور خط تو بودن به معنای آزادی است، اما در واقعیت، دو دنیا به دلیل نگاه محدود ما، در زنجیر هستند و امکان آزادی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: به نظام آسمان نمی‌توان فریب داد و ناله‌ی مجنون نشان‌دهنده‌ی شکست و ناامیدی اوست، همچون کلاهی که در زنجیر بسته شده است.
هوش مصنوعی: وقتی که مستی تو مانند موجی به تو چنگ انداخته، نباید از خودت انتظار آزادی داشته باشی. در حالت بندگی و خفت، رهایی نخواهی یافت.
هوش مصنوعی: از ریشهٔ تسلیم و پذیرش، احساس و زندگی شاعرانه‌ای در وجود بیدل می‌جوشد. نهال سرسبز و شکوفای ما، حتی در شرایطی که با مشکلات و محدودیت‌ها روبه‌روست، همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل از فسون تعلق نگاه در زنجیر
چو موج چند توان رفت راه در زنجیر
امل به طبع نفس صبح محشری دارد
هنوز ربشه نهفته‌ست آه در زنجیر
چه ممکن است ز سودای طره‌ات رستن
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.