جسم غافل را به اندوه رم فرصت چه‌کار
کاروان هر سو رود بر خویش می‌بالد غبار
عیش این‌گلشن دلیل طبع خرسند است و بس
ورنه ازکس بیدماغی برنمی‌داردبهار
طاقت خودداری از امواج دریا برده‌اند
داد ما را عشق در بی‌اختیاری اختیار
همنوایی کو که از ما واکشد درد دلی
آب هم در ناله می‌آید به ذوق کوهسار
دیده نتوان یافتن روشن سواد جلوه‌اش
تا غبارت برنمی‌خیزد ز راه انتظار
دل به ذوق وصل نقشی می‌زند بر روی آب
ای هوس آیینه بشکن سخت بیرنگ است یار
بی‌نگاه واپسینی نیست از خود رفتنم
چون رم آهوست گرد وحشتم دنباله‌دار
عشرت گلزار بیرنگی مهیا کرده‌ام
در خزانم رنگهای رفته می‌آید به‌کار
نخل آهم، آبیار من‌گداز دل بس است
بحر رحمت‌گو مجوش و ابر احسان‌گو مبار
تا نباشم خجلت‌آلود زمینگیری چو سنگ
محمل پرواز من بستند بر دوش شرار
سر متاب از چاک جیب و دامن دیوانگی
شانه‌ای در‌کار دارد ریشخند روزگار
برق راحتهاست بیدل اعتبارات جهان
نعل درآتش ز جوش رنگ می‌گردد بهار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و پیچیده شاعر درباره عشق، زندگی و جدایی پرداخته است. شاعر از اندوه و ناتوانی خود در مواجهه با واقعیت‌ها سخن می‌گوید و به تمایلات و آرزوهای ناپایدار اشاره می‌کند. او از زیبایی‌های طبیعت و ارتباط عمیق آن با احساسات انسانی صحبت می‌کند و در عین حال به سختی‌هایی که در زندگی تجربه می‌کند، مثل کمبود امید و استمرار غم، اشاره دارد. در نهایت، شاعر به قدرت عشق و تأثیر آن بر زندگی اشاره دارد و به دنبال راهی برای رهایی از رنج‌ها و به دست آوردن آرامش است.
هوش مصنوعی: بدن بی‌خبر از حقیقت، در غم و اندوه است و فرصتی برای حرکت ندارد. در حالی که کاروان در حال رفتن است، غبار آن بر روی خود می‌نشیند و به خود می‌بالد.
هوش مصنوعی: زندگی زیبای این گلشن تنها نشان‌دهنده رضایت خاطر دل است و هیچ‌کس به خاطر بی‌فکری‌اش نمی‌تواند بهار را از آن بگیرد.
هوش مصنوعی: عشق ما را به جایی رسانده که نمی‌توانیم در برابر احساسات و هیجاناتمان مقاومت کنیم. این احساسات مانند امواج دریا به ما غلبه کرده و ما را بی‌اختیار کرده‌اند.
هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بتواند درد دل ما را از وجود ما برآورد؟ از میان ناله‌های ما، همچون آب که از کوهسار جاری می‌شود، احساسات و غم‌های ما هم به بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: چشمانم نمی‌توانند به روشنی زیبایی‌اش را ببینند تا زمانی که غبار انتظار از مسیرش برطرف نشود.
هوش مصنوعی: دل به شوق وصال، تصویری بر روی آب می‌کشد. ای آرزو، سختی شکستن آینه را بپذیر، زیرا یار بیرنگ و بی‌ثبات است.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی نیست که مرا به عقب برگرداند، چراکه رفتن من مانند فرار آهوست و ترسم ادامه‌دار است.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به ایجاد فضایی دل‌انگیز و شاداب در دل فصل پاییز اشاره دارد. او با یادآوری رنگ‌ها و زیبایی‌های گلزار، حال و هوای خزان را زنده و دلنشین می‌کند. با وجود اینکه درختان در این فصل رنگ می‌بازند و بروز شدن رنگ‌ها از بین می‌رود، شاعر تلاش می‌کند تا از این زیبایی‌ها دوباره استفاده کند و رنگهای رفته را به صحنه برگرداند.
هوش مصنوعی: نخل آرزوهایم، کسی که آبیاری‌ام می‌کند، کافی است که دل سوزان من را از دریاى رحمت پر کند. بگو به باران مهربانی که بیفتد، قدم به جلو بگذارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که خجالت‌زده‌ام و زمین‌گیر، مانند سنگی که محموله‌ای را بر دوش دارد، پرواز من را نیز محدود کرده‌اند.
هوش مصنوعی: از جیب و دامن دیوانگی دور نشو، زیرا اینها خود به نوعی در حال تمسخر روزگار هستند.
هوش مصنوعی: نور و زیبایی زندگی، در دل بیدل، ارزش‌های دنیای مادی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؛ همان‌طور که نعل در آتش می‌چرخد، رنگ‌ها و نشاط بهاری در اثر این تغییرات نمایان می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نافه دارد زیر اندر گشاده بی شمار
لاله دارد زیر نافه در شکسته صد هزار
خانمان از رنگ و بوی او همیشه چون بهشت
روزگار از تار و پود او شکفته چون بهار
چشم زی رویش نگه کرد اندرو لاله شکفت
[...]
هر سپاهی را که چون محمود باشد شهریار
یمن باشد بر یمین ویسر باشد بریسار
تیغشان باشد چو آتش روز و شب بد خواه سوز
اسبشان باشد چوکشتی سال و مه دریا گذار
از عجایب خیمه شان با شد چو دریا وقت موج
[...]
ای خداوندان مال العتبار الاعتبار
ای خداوندان قال الاعتذار الاعتذار
پیش ازاین کاین جان عذرآورفروماند ز نطق
پیش از آن کین چشم عبرت بین فرو ماند زکار
توبه پیش آرید و نادم از گُنه کاری خویش
[...]
بار دیگر بر ستاک گلبن بی برگ و بار
افسر زرین بر آرد ابر مروارید بار
گاه مینا زینت آرد زو نگار بوستان
گاه مرجان زیور آرد زو عروس مرغزار
غنچه سازد باغ را پر گلبن از مینا و زر
[...]
ابر آذاری برآمد از کران کوهسار
باد فروردین بجنبید از میان مرغزار
این یکی گل برد سوی کوهسار از مرغزار
وان گلاب آورد سوی مرغزار از کوهسار
خاک پنداری به ماه و مشتری آبستنست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.