دل در جسد شبهه عبارت چه نماید
آیینهٔ روشن شب تارت چه نماید
خورشیدی و یک ذره نسنجید یقینت
هستی به توز‌بن بیش عبارت چه نماید
زحمت مکش از هیأت افلا‌ک و نجومش
اندیشهٔ تصویر به خارت چه نماید
عالم همه نقش پر طاووس خیال است
اینجا دگر از رنگ بهارت چه نماید
تمثال خیالی‌که نه رنگست و نه بویش
گیرم شود آیینه دچارت چه نماید
با این رم فرف:،که نگه بستن چشم است
شرم آینه‌دارست شرارت چه نماید
بر عالم بی‌ساخته صنعت نتوان یافت
مهتاب‌کتان نیست زتارت چه نماید
وضع طلب آیینهٔ آثار صداع است
خمیازه به جز شکل خمارت چه نماید
مقدار جسد فهم کن و سعی معاشش
خاک از تک و پو غیر غبارت چه نماید
یک غنچه نقاب از چمن دل نگشودی
ی بی‌بصر آن لاله‌عذارت چه نماید
گاهی تو و ما، گاه من و اوست دلیلت
تحقیق‌گر این است عبارت چه نماید
بیدل به‌گشاد مژه هیچت ننمودند
تا بستن چشم آخرکارت چه نماید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی وجود و حقیقت می‌پردازد و با استفاده از تمثیل‌ها و تصویرسازی‌های زیبا، تضاد بین واقعیت و تخیل را به تصویر می‌کشد. شاعر سوالاتی را مطرح می‌کند درباره اینکه دل و روح در جسم چه معنایی دارند و اهمیت شناخت حقایق برتر از ظواهر. او به رابطه انسان و عالم و تأثیرات افکار و احساسات بر درک انسان از واقعیت‌ها اشاره می‌کند و به چالش‌های فهم و شهود در زندگی می‌پردازد. نهایتاً، شاعر بر بی‌فایده بودن تمرکز بر ظواهر تأکید می‌کند و می‌خواهد خواننده را به تفکر عمیق‌تری در مورد وجود و هستی وادار کند.
هوش مصنوعی: دل در جسمی که پر از تردید است، چه کار خواهد کرد؟ همان‌طور که یک آیینهٔ روشن در تاریکی شب چه نماید؟
هوش مصنوعی: اگر خود را مانند خورشید ببینی، نباید خود را به اندازه‌ای کوچک بگیری. یقین و موجودیت تو از آنچه به نظر می‌رسد، فراتر است و نمی‌توانی آن را با کلمات بسازی.
هوش مصنوعی: زحمت نکش که چرخ و ستاره‌ها چه شکلی دارند، چون اوضاع و احوال تو را به دردسر می‌اندازد.
هوش مصنوعی: دنیا پر از تصاویری است که در ذهن ما شکل می‌گیرند، و در اینجا دیگر رنگ و زیبایی بهار چه تاثیری می‌تواند داشته باشد؟
هوش مصنوعی: تصویر خیالی که نه رنگی دارد و نه بویی، اگر به آیینه‌ی تو بیفتد، چه چیزی را به نمایش خواهد گذاشت؟
هوش مصنوعی: با چشمی بسته و نگاه نکردن، به نوعی به خود من معنا می‌دهی که آینه‌دار به خاطر چیزی که نمی‌تواند ببیند شرمگین است. در این حال، بدی چه تاثیری می‌تواند بگذارد؟
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که در جهانی که به درستی ساخته نشده و نظم ندارد، نمی‌توان به راحتی چیزهای زیبا و با ارزش یافت. مانند اینکه اگر ماهی در تاریکی یا اختلالی قرار گیرد، نمی‌تواند زیبایی خود را نمایان کند. این بیانگر اهمیت نظم و ساختار در رسیدن به زیبایی و ارزش‌هاست.
هوش مصنوعی: وضع خواسته، به مانند آینه‌ای است که نشانه‌های سردرد را نشان می‌دهد. خمیازه فقط تصویری از حالت خمیده‌ات را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: مقدار وجود انسان را درک کن و تلاش کن برای معیشت او، زیرا خاک و گرد و غبار هیچ ارزشی جز خوابیدن و نابود شدن ندارند.
هوش مصنوعی: هیچ گلی از دل چمن تو خبری ندارد و نمی‌تواند زیبایی و ظرافت تو را ببیند.
هوش مصنوعی: گاهی تو و من کنار هم هستیم، گاه هم تنها هستیم. دلیلی که این موضوع را بررسی می‌کند، این است که ببینیم این حالت چه چیزی را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به این است که هیچ‌کس با نگاه باز به تو توجه نکرد، پس در آخر کار که چشمانت را می‌بندی، چه اقدامی می‌کنی؟ یعنی وقتی که زمان برست، و توجهی به تو نشده، چه باید کرد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.