عرض هستی زنگ بر آیینهٔ دل می‌شود
تا نفس خط می‌کشد این صفحه باطل می‌شود
آب می‌گردد به چندین رنگ حسرتهای دل
تاکف خونی نثار تیغ قاتل می‌شود
در پناه دل توان رست از دو عالم پیچ و تاب
برگهر موجی‌که خود را بست ساحل می‌شود
بسکه ما حسرت‌نصیبان وارث بیتابی‌ایم
می‌رسد بر ما تپیدن هرکه بسمل می‌شود
زندگانی سخت دشوار است با اسباب هوش
بی‌شعوری گر نباشد کار مشکل می‌شود
اوج عزت درکمین انتظار عجز ماست
از شکستن دست در گردن حمایل می‌شود
بر مراد یک جهان دل تا به کی گردد فلک
گر دو عالم جمع سازد کار یک دل می‌شود
در ره عشقت که پایانی ندارد جاده‌اش
هرکه واماند برای خویش منزل می‌شود
گر بسوزد آه مجنون بر رخ لیلی نقاب
شرم می‌بالد به خود چندانکه محمل می‌شود
انفعال هستی آفاق را آیینه‌ام
هرکه روتابد زخود با من مقابل می‌شود
کس اسیر انقلاب نارساییها مباد
دست قدرت چون تهی شد پای در گل می‌شود
این دبستان من و ما انتخابش خامی است
لب به دندان گر فشاری نقطه حاصل می‌شود
نشئهٔ آسودگی در ساغر یأس است و بس
راحت جاوید دارد هرکه بیدل می‌شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و پیچیدگی‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از تغییرات درونی و بیرونی ناشی از احساسات و آرزوها سخن می‌گوید. وی به حسرت و انتظارهایی که بشر به خاطر زندگی سخت و دشوار دارد، اشاره می‌کند و به وجود مشکلات و چالش‌هایی که در مسیر عشق و خواسته‌ها وجود دارد، می‌پردازد. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که آرامش و آسایش واقعی در درک و پذیرش یأس و عدم وابستگی به دنیا است. شعر به نوعی دعوت به خودآگاهی و شناخت عمیق‌تر از وجود و زندگی است.
هوش مصنوعی: وجود انسان مانند آینه‌ای است که با تأمل و تفکر، زنگارها و کدورت‌ها را از خود می‌زداید. هنگامی که نفس عمیق و صادقانه‌ای می‌کشد، این آینه به وضوح خودش را نشان می‌دهد و نتیجه آن موجب پاکی و روشنی می‌شود. در این حالت، آنچه که نادرست و بی‌ارزش بود از بین می‌رود.
هوش مصنوعی: آب به خاطر دردها و حسرتهای دل به شکل‌های مختلفی تغییر می‌کند و در نهایت به خاطر خونریزی و آسیب، به تیغ قاتل تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: با توجه به دل و احساسات، می‌توان از آشفتگی‌های زندگی گذر کرد و در هر چالشی، به آرامش دست یافت و به سواحل امن رسید.
هوش مصنوعی: ما به قدری از غم و نرسیدن به آرزوهایمان ناراحتیم که هر کسی که در درد و رنج بیفتد، برای ما یادآور تپش قلب و حسرت می‌شود.
هوش مصنوعی: زندگی با تمام چالش‌ها و مشکلاتش، دشوار است و اگر هوش و درک کمی داشته باشی، کارها به مراتب سخت‌تر می‌شود.
هوش مصنوعی: اکنون در اوج عزت و کرامت هستیم و این عزت در انتظار است تا نشان دهد که ما از تلاش برای حفظ آن ناتوانیم. به عبارت دیگر، ما در تنگنای نیاز، دست از کار و کوشش برمی‌داریم.
هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که سرنوشت و تقدیر جهان بر وفق مراد یک دل بچرخد، تا کی باید به این موضوع ادامه داد؟ حتی اگر تمام دو عالم جمع شوند، باز هم کار یک دل به تنهایی انجام می‌شود.
هوش مصنوعی: در راه عشق تو، که پایانی ندارد و همیشه ادامه دارد، هر کسی که در میانه راه بماند، برای خود جایی پیدا می‌کند و به نوعی در آنجا ساکن می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر آه عاشق مجنون بر چهره لیلی بیفتد، حیا و شرمش بیشتر می‌شود، تا جایی که محمل و زینتش نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: هستی و جهان اطرافم مانند آینه‌ای هستند که هر کسی که به آن نگاه کند، خود را در آن می‌بیند.
هوش مصنوعی: هیچ کس نباید در چنگال مشکلات و نارساییها گرفتار شود، زیرا وقتی قدرت و توان از دست برود، انسان به راحتی در باتلاق گرفتاری‌ها و موانع فرو می‌رود.
هوش مصنوعی: مدرسه‌ی من و ما انتخابی خام و ناپخته است. اگر دندان‌ها را به هم بفشاریم، نقطه‌ای ایجاد می‌شود.
هوش مصنوعی: آرامش واقعی تنها در درون ناامیدی وجود دارد و هر کسی که دلش را بیدار کند، آرامشی دائمی را تجربه می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرچه می‌دانم که می‌رنجی و مشکل می‌شود
گر نکوبی حلقه صد جا بر در دل می‌شود
همچو فانوسش کسی باید که دارد پاس حسن
زانکه لازم گشت و جایش شمع محفل می‌شود
یک رهش خاص از برای جان ما بیرون فرست
[...]
گر شکر در جام ریزم، زهر قاتل می‌شود
چون صدف گر آب نوشم، عقدهٔ دل می‌شود
عاشق پرشِکوه خاموش از تغافل می‌شود
طوطی از آیینه چون رو دید، بلبل می‌شود
فارغ از زخم خس و خاریم کز فیض چمن
دامنت ما خود به خود چون غنچه پر گل می‌شود
دست و پایی زن، که نبود در شمار زندگان
[...]
ریخت چون دندان، مدار جسم مشکل می‌شود
آسیا بی‌پره چون گردید، باطل می‌شود
عاقلان را پاس این و آن، کم از زنجیر نیست
چون می‌خواهد، اگر دیوانه عاقل می‌شود
تا نسازی خرج نقد خود، نمی‌آید به کار
[...]
از من آن چشم تغافل‌کیش غافل می‌شود
گر چنین خواهد گذشتن کار مشکل می‌شود
عشق هرکس را که پوشد خلعت غم در لباس
گاه با اختر گهی با غنچه یکدل می‌شود
بعد مردن هم محبت شمع بالین من است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.