آنها که لاف افسر و اورنگ می‌زنند
در بام هم سری‌ست‌که برسنگ می‌زنند
جمعی که پا به منزل و فرسنگ می‌زنند
در یاد دامن تو به دل چنگ می‌زنند
چون من‌کسی مباد نم‌اندود انفعال
کز عکس نامم آینه‌ها زنگ می‌زنند
در باغ اعتبارکه ناموس رنگ و بوست
رندان ز خنده گل به سر ننگ می‌زنند
گردون حریف داغ محبت نمی‌شود
این خیمه در فضای دل تنگ می‌زنند
یاران چو گردباد که جوشد ز طرف دشت
دامن به زیر پا به هوا چنگ می‌زنند
طاووس ما خجالت اظهار می‌کشد
زین حلقه‌ها که بر در نیرنگ می‌زنند
ما را به گرد کلفت ازین بزم رفتن است
آیینه‌ها قدم به‌دل زنگ می‌زنند
زین رهروان کراست سر و برگ جستجو
گامی به زحمت قدم لنگ می‌زنند
گاهی به کعبه می دوم و گه به سوی دیر
دیوانه‌ام ز هر طرفم سنگ می‌زنند
بی‌پرده نیست صورت تحقیق‌کس هنوز
آثار خامه‌ای‌ست که در رنگ می‌زنند
بیدل به طاق ابروی وهمی‌ست جام خلق
چندانکه هوش‌کارکند بنگ می‌زنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر نسبت به افرادی که به خود می‌بالند و به مقام و قدرت خود افتخار می‌کنند، انتقاد می‌کند. او به توصیف زخم‌های عاطفی و اجتماعی می‌پردازد که در جامعه وجود دارد و می‌گوید که این افراد در تلاشند تا خود را بزرگ‌تر از آنچه هستند، نشان دهند. شاعر همچنین به شکست‌ها و محدودیت‌های عشق و محبت اشاره می‌کند و می‌گوید که این احساسات درست مانند گردباد، بی‌ثبات و ناپایدار هستند. او از رفت‌وآمد خود به مکان‌های مقدس و نامقدس سخن می‌گوید و از فشارهای اجتماعی و زخم‌های روحی که افراد بر یکدیگر وارد می‌کنند، نام برده و در نهایت به بی‌وفایی زندگی و عدم تحقق حقایق عمیق اشاره می‌کند. در کل، شعر به تردیدها و ناامیدی‌های انسانی و اجتماعی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: افرادی که ادعای بزرگی و مقام می‌کنند، به حقیقت در جایگاهی نیستند و فقط در بالای سطح ظاهر می‌زنند، در حالی که هیچ عمق و محتوایی ندارند.
هوش مصنوعی: جمعی که در سفر و راه هستند، در ذهن و دلشان همیشه یاد تو و دامن تو را به خاطر می‌آورند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند من نیست، بنابراین هیچ‌گونه تاثیری از من وجود ندارد؛ حتی آینه‌ها هم به خاطر نام من رنگ می‌زنند.
هوش مصنوعی: در باغ اعتباری که زیبایی و عطر دارد، افرادی که زرنگ و زیرک هستند، از شادی و خنده، بی‌پروا به گل‌ها می‌خندند و هیچ حیا و شرمی ندارند.
هوش مصنوعی: آسمان به عشق و محبت ما توجهی ندارد و این دل‌های کوچک و تنگ، خانه‌های موقتی برای احساسات ما هستند.
هوش مصنوعی: دوستان مانند گردبادی هستند که از سمت دشت بالا می‌آید و در میان آن، دامن خود را به زیر پا می‌کشند و به هوا می‌چسبند.
هوش مصنوعی: طاووس ما از اینکه شاخ و برگ زیبای خودش را نشان دهد، شرمنده است به خاطر آن حلقه‌هایی که در دروازه‌ی فریب و تزویر خودنمایی می‌کنند.
هوش مصنوعی: ما به دور کلفت این مهمانی رفته‌ایم و آینه‌ها با صدای زنگ قدم برمی‌دارند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که افرادی که در مسیر جستجو و یافتن حقیقت یا هدفی در زندگی هستند، ممکن است با دشواری‌هایی مواجه شوند و حتی در حرکت‌هایشان به کندی و ناتوانی دچار شوند. به عبارتی، تلاش برای رسیدن به اهداف گاهی با چالش‌ها و موانع همراه است.
هوش مصنوعی: گاهی به کعبه می‌روم و گاهی به سوی میخانه، این حالت مرا دیوانه کرده است، و از هر سو به من سنگ پرتاب می‌شود.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانسته به‌طور واضح حقیقت را بیان کند؛ همچنان که لکه‌های رنگی که روی کاغذ می‌زنند، نتوانسته‌اند احساسات و واقعیت را به‌خوبی نشان دهند.
هوش مصنوعی: بیدل به توصیف ابروی خیال می‌پردازد و می‌گوید که مردم به قدری تحت تأثیر این خیال قرار دارند که هر چقدر هم بخواهند باهوش باشند، باز هم دچار سردرگمی می‌شوند و به سادگی تحت تأثیر می‌آیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
باز این مخالفان که در جنگ می زنند
بر ساز ما نوای کژآهنگ می زنند
از قول دشمنان که شیندند دوستان
با ما همه ترانه نیرنگ می زنند
بر عشق خوب تا رقم زشت می کشند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.