ذوق فقر افسانهٔ اقبال‌کوته می‌کند
بی‌طنابی خیمهٔ گردنکشی ته می‌کند
ای دلت آیینه غافل زبستن چند از نفس
این سحر هر دم زدن روز تو بیگه می‌کند
در تماشایت چو مژگان با پریشانی خوشیم
ورنه آخر جمع گشتن رخت ما ته می‌کند
عمرها شد خاک کوه و دشت بر سر می‌دوی
پیش پا نادیدن این مقدار گمره می‌کند
عجز طاقت هرکجا گردد دلیل مدعا
راه چندین دشت یک پا لغز کوته می‌کند
خاک شو آب بقا آلایش چندین تریست
این تیمم زان وضوهایت منزه می‌کند
رنگها گردانده‌ای، ای غافل از نیرنگ دل
آینه عمریست زین تمثالت آگه می‌کند
بر جبین ما نشان سجده تمغای وفاست
صنعت عشق ازکلف آرایش مه می‌کند
شور امکان غلغل یک کاف و نون فهمیدنی‌ست
از ازل کبکی درین کهسار قهقه می‌کند
دوستان را در وداع هم عبارتها بسی است
بیدل مسکین فقیر است الله الله می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف درد و رنج زندگی و عشق می‌پردازد. شاعر به فقر و کمبودها اشاره کرده و می‌گوید که این شرایط باعث می‌شود تا انسان نتواند به آرزوها و اهداف خود برسد. او از غفلت دل و اهمیت توجه به نفس و زندگی یاد می‌کند و به تماشایی محبت و عشق اشاره دارد. همچنین، به نشانه‌های از دوستی و وداع می‌پردازد و در نهایت به وضع خود به‌عنوان فردی فقیر و نیازمند می‌پردازد که در جستجوی معنویت و عشق واقعی است. این اثر دارای عواطف عمیق و تفکرات فلسفی است.
هوش مصنوعی: شوق و لذت فقر باعث می‌شود که انسانی که به فکر خود بزرگی و قلدری است، از نظر اخلاقی و روحی به پایین‌ترین سطح برسد و در واقع، خود را به نوعی ذلیل کند.
هوش مصنوعی: ای دل، مانند آیینه‌ای هستی که از غفلت دوری. چند بار باید از نفس‌ها و سحر هر لحظه غافل باشی تا روز تو مانند شب تیره و بی‌خبر بگذرد؟
هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که به تماشای تو مشغولیم، با حالت روانی و نگران به خوشی فرومی‌رویم. اما اگر این احساس و زیبایی پایان پیدا کند، کار ما تمام می‌شود و به سرانجام می‌رسد.
هوش مصنوعی: سال‌هاست که انسان‌ها در جست‌وجوی زندگی و خوشبختی در میان کوه‌ها و دشت‌ها به دنبال می‌روند، اما در این مسیر از چیزهای ساده و مهم غافل می‌مانند.
هوش مصنوعی: ناتوانی و کمبود قدرت در هر جایی به ما نشان می‌دهد که برای رسیدن به هدف، حتی یک گام کوتاه هم می‌تواند مسیر را تغییر دهد و به ما نزدیک‌تر کند.
هوش مصنوعی: به خاک تبدیل شو؛ زندگی دائمی به کثافات و آلودگی‌ها وابسته است. این تیممی که انجام می‌دهم، تو را از پاکی وضوهایت جدا می‌کند.
هوش مصنوعی: ای نادان از فریب دل، تو رنگها را به دور می‌چرخانی؛ اما آینه‌ی دل از سال‌هاست که از تصویر تو خبر می‌دهد.
هوش مصنوعی: روی پیشانی ما نشانه‌هایی از سجده و خضوع وجود دارد که نشان‌دهنده وفاداری ماست. عشق مانند هنرمندی ماهر، زیبایی و جلال خود را با مهارت و لطافت به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: شور و حال و شوقی که در یک کاف و نون نهفته است، از زمان‌های دور قابل درک است؛ مثل اینکه در این کوهستان، یک کبک به خوشحالی آواز می‌خواند.
هوش مصنوعی: دوستان هنگام وداع عبارات زیادی برای گفتن دارند، اما بیدل، انسان ناچیز و بی‌چیز، فقط ناله و فریاد از خداوند دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با مه بافنده هرکس حالش آگه می‌کند
عاقبت خود را به پای خویش در چه می‌کند
مانده‌ام در کوی او کرباس و هردم می‌روم
من ز یک سو می‌دهم آهار و او ته می‌کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.