گر جنونم ناله واری نذر بلبل می‌کند
شور محشر آشیان در سایهٔ گل می‌کند
انتظار ناز استغنا نگاهی می‌کشم
کز غبارم سرمهٔ چشم تغافل می‌کند
غیر خاکستر دلیل اضطراب شعله نیست
هرقدر پر می‌زند افسردگی گل می‌کند
عافیت خواهی به هر افسونی از جا در میا
خاک بر باد است اگر ترک تحمّل می‌کند
دل به مستی چون نغلتد درهوای نرگست
آب گوهر را خیالش در صدف مل می‌کند
از زمینگیری هوا آیینه‌دار شبنم است
اشک می‌گردد اگر آهم تنزل می‌کند
گریه توفان وحشت است ای چرخ دست از خود بشو
سیل ما خلخال پا از حلقهٔ پل می‌کند
حفظ آب‌رو نفس در جیب دل دزدیدن است
قطره را گوهر همان مشق تامّل می‌کند
گاه بر خاشاک و گه بر موج می‌پیچد غریق
حیله‌جوی زندگی چندین توکٌل می‌کند
آفت این باغ بیدل برخزان موقوف نیست
صد قیامت یک نسیم آه بلبل می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات عمیق و دردناک خود اشاره می‌کند. او از جنونی صحبت می‌کند که در ناله‌های بلبل نمایان است و شور و شوقی را در سایه گل‌ها تجربه می‌کند. انتظار و longing برای نگاهی خاص و غفلت نیز در این اشعار وجود دارد. شاعر به تاکید می‌کند که درد و رنج بخش جدایی‌ناپذیر زندگی هستند و حتی با وجود تلاش برای آرامش، نمی‌توان از تنش‌های درونی فرار کرد. او به زیبایی طبیعی و غم‌های انسانی نیز اشاره می‌کند و در نهایت، به وضعیت نابسامان زندگی که تحت تاثیر عوامل مختلف قرار دارد، می‌پردازد و نشان می‌دهد که هر نسیم و جریانی می‌تواند زندگی را تغییر دهد. از نظر شاعر، زیبایی و اندوه به طور همزمان در زندگی وجود دارند و این تضادها احساسات گوناگونی را در وجود انسان تحریک می‌کنند.
هوش مصنوعی: اگر دیوانه‌ام، ناله‌ام به خاطر بلبل است که برای عشقش شور و هیجان را در منزل خود در سایه گل به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: من به انتظار زیبایی و بی‌نیازی تو، نگاهی می‌کنم که از میان غبار وجودم، مانند سرمه‌ای بر چشم‌های بی‌توجهی‌ام می‌چرخد.
هوش مصنوعی: تنها خاکستر نمی‌تواند نشان‌دهنده اضطراب شعله باشد؛ هرچقدر هم که پرواز کند، افسردگی به بار می‌آورد.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال آسایش و آرامش هستی، نباید به هر وسیله‌ای از خودت دور شوی. اگر تحمل کنی، زندگی‌ات به باد نخواهد رفت.
هوش مصنوعی: دل وقتی در عشق شیرین تو غرق می‌شود، مانند مرواریدی در صدف گرانبها می‌درخشد و به همین خاطر، آب گوهری که در دلم هست، به یاد تو و زیبایی‌ات به گوشه‌ای محفوظ می‌ماند.
هوش مصنوعی: اگر بخواهیم این بیت را به فارسی روان بیان کنیم، می‌توان گفت: وقتی در دل غمگینی و در حالت افسردگی به سر می‌بری، اشک‌هایت مانند شبنم بر زمین می‌افتند و غم و اندوهت همچون آبی که از آسمان پایین می‌آید، آرام آرام جاری می‌شود.
هوش مصنوعی: ای چرخ، از خودت دست بردار، زیرا گریه و وحشت تو مانند توفانی است. سیل، خلخال‌ها را از پاهای ما آزاد می‌کند و حلقهٔ پل را می‌شکند.
هوش مصنوعی: نگهداری از حیثیت و وقار درون، مانند دزدیدن یک قطره ارزشمند است که با آن تمام هنر و تلاش خود را نشان می‌دهی.
هوش مصنوعی: زندگی مانند آبی است که گاه بر روی زباله‌ها و گاه بر روی امواج می‌چرخد. افرادی که در این راه هستند، به نوعی به نیروی لایق زندگی خود تکیه می‌کنند و بارها به این نیروی الهام‌بخش اعتماد می‌کنند.
هوش مصنوعی: خرابی و آسیب این باغ به فصل پاییز محدود نیست؛ حتی یک نسیم ملایم می‌تواند باعث بروز عواقب و مشکلاتی بزرگ، مانند قیامت، برای بلبل شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تاج دین و دولت ای صدری که گرد موکبت
دیده افلاک و انجم را مکحل می‌کند
کلک دولت‌پرورت روح‌الامینی دیگر است
لاجرم هردم هزاران وحی منزل می‌کند
لفظ معنی پرورت گر آسمان داد نیست
[...]
ماه من مشک سیه در دامن گل می کند
سایبان آفتاب از شاخ سنبل می کند
گرچه از روی خرد دور تسلسل باطلست
خطّ سبزش حکم بر دور تسلسل می کند
هرگز از جام می لعلش نمی باشد خمار
[...]
باز پیک عاشقان فرّاشی گل می کند
بلبل از سودای گل فریاد و غلغل می کند
چشم صاحبدل نظر چون بر رخ گل می‌کند
از جمال گل قیاس حال بلبل می‌کند
هر کرا چون کوهکن بار غم از شیرین‌لبی است
لاجرم گر کوه غم باشد تحمل می‌کند
پاکبازان از صفا آیینه‌اند و مدعی
[...]
در دل من گر دمی آن ماه منزل می‌کند
تا رود بیرون هزاران رخنه در دل می‌کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.