میل هوس ز عافیتم فرد می‌کند
گر بشکنم‌کلاه، دلم درد می‌کند
تسلیم تحفه‌ای‌ست که طبعم بر اهل ذوق
چو میوهٔ رسیده ره‌آورد می‌کند
خال زباد تختهٔ خاک اختراع کیست
دل را خیال مهرهٔ این نرد می‌کند
پر در تلاش خرمی این چمن مباش
افراط آب چهرهٔ گل زرد می‌کند
رم می‌خورد ز سایهٔ غیرت فسردگی
تمثال مرد آینه را مرد می‌کند
از می حذر کنید که این دشمن حیا
کاری که از ادب نتوان کرد می‌کند
چینی علاج تشنگی حرص جاه نیست
آب سفال دل ز هوس سرد می‌کند
زنگار اگرنه پردهٔ ناموس راز اوست
آیینه را خیال که شبگرد می‌کند
عزم فنا به شیشهٔ ساعت نهفته‌ایم
بیدل به پرده رفتن ماگرد می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی درونیات انسان و تضادهای روحی او می‌پردازد. شاعر از میل و هوس که موجب درد و رنج است سخن می‌گوید و به تسلیم در برابر نعمت‌ها اشاره می‌کند که برای اهل ذوق لذت‌بخش است. او به انتقاد از افراط در طلب شادی و زیبایی می‌پردازد و خطراتی که می‌تواند از این نظرات ناشی شود را یادآور می‌شود. همچنین، ارزیابی می‌کند که چگونه احساسات و هوس‌ها می‌توانند انسان را به انحراف بکشند، و در نهایت اشاره می‌کند که در زندگی، عزم به فنا و گذرا بودن وقت، از واقعیات زندگی است که باید به آن توجه کرد.
هوش مصنوعی: تمایل و هوس‌های من از راحتی و آرامش حالم را می‌کاهد. اگر این آرامش را به هم بزنم، دلم به درد می‌آید.
هوش مصنوعی: تسلیم شدن به شرایط، مانند هدیه‌ای است که طبیعت من به افرادی که ذوق دارند، می‌دهد؛ مانند میوه‌ای رسیده که آماده چیدن است.
هوش مصنوعی: کیست که اختراعی کرده و از خاک میخک می‌سازد؟ دل آدمی با دیدن زیبایی‌ها به بازی و نردبازی می‌افتد.
هوش مصنوعی: به هیچ وجه در تلاش افراطی برای زیبایی این باغ نباش، زیرا زیاد آب دادن به گل‌ها موجب زرد شدن رنگ آنها می‌شود.
هوش مصنوعی: شخصی که تحت تأثیر محبت و غیرت قرار می‌گیرد، عشق و جذابیت را از خود خارج می‌کند و باعث می‌شود که تصویر واقعی‌اش در آینه نمایان شود. این اتفاق نشان‌دهنده‌ی تغییراتی است که در وجود او رخ می‌دهد و او را به سوی حقیقت می‌کشاند.
هوش مصنوعی: از نوشیدن شراب پرهیز کنید زیرا این دشمن حیا، کارهایی را انجام می‌دهد که از روی ادب نمی‌توان انجام داد.
هوش مصنوعی: آب چینی نمی‌تواند عطش و نیاز به مقام و جاه را برطرف کند، بلکه فقط دل را از آرزوهای بی‌جا دور می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر زنگار روی آیینه نباشد، پرده‌ای از ناموس و راز اوست. خیال مانند شب‌گردی است که آیینه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: ما عزم و ارادهٔ زوال و نابودی خود را در شیشهٔ ساعت قرار داده‌ایم، بیدل، برای رفتن ما به دنیای دیگر، زمان را به حرکت درمی‌آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.