رازداران کز ادب راه لب گویا زدند
مهر بر بال پری از پنبهٔ مینا زدند
زین چمن یک گل سر و برگ خودآرایی نداشت
هرکجا رنگی عیان شد برپر عنقا زدند
پیش از ایجاد هوس مستان خلوتگاه راز
ساغر هوش ازگداز شیشه در خارا زدند
طبع بی‌حس قابل تاثیر آگاهی نبود
بر گمان خفته یاران مرده ای را پا زدند
منفعل شد فطرت از ابرام بی‌تاثیر خلق
شعله درپستی حزید از بسکه دامنها زدند
ترک مردم‌گیر و راحت‌کن‌که عزلت‌پیشگان
چون گهر موج دگر بیرون این دریا زدند
شاخ و برک هرزه‌کردی تیشه‌اکا درکار داشت
قامت خم‌گشتهٔ ما را به پای ما زدند
عمرها شدت‌کلفت ما و من از دل رفته‌ایم
بر غبار خانهٔ ما دامن صحرا زدند
دامن مشرب فضایی داشت بی‌گرد امل
محرمان از طولِ این اوهام بر پهنا زدند
وحشت از دنیا دماغ بی‌نیازان برنداشت
چین دامن بر خم ابروی استغنا زدند
بیدل اسباب تعلق بود زنگ آگهی
آینه صیقل زدند آنها که پشت پا زدند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره راز و حقیقت‌های پنهان زندگی نگاهی فلسفی دارد. شاعر به نوعی تلخی و ناامنی در روابط انسانی اشاره می‌کند و به مضامین عشق، تنهایی و تغییرات درون فردی می‌پردازد. او به چالش‌های زندگی، رفتارهای ناپسند انسان‌ها و اثرات منفی آنها بر روح و روان اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر از بی‌توجهی به زیبایی‌ها و معنویات سخن می‌گوید و به مفهوم ناامیدی در دنیای مادی و زودگذر اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: کسانی که به خاطر ادب و آداب اجتماعی سکوت کردند، مهر و محبت را بر بال فرشته‌ای که از پنبهٔ نرم و خوش‌رنگ درست شده، گذاشتند.
هوش مصنوعی: در این چمن، گلی وجود نداشت که زیبا و با طراوت باشد. هر جا که رنگ و نشان زیبایی پیدا شد، پرندگان افسانه‌ای به آن جا پرواز کردند.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه آرزوی شادابی و خوشی به سراغ مستان بیاید، در گوشه‌ای دور از دنیا، رازهای نوشیدنی‌ها را بازگو کردند و شیشه‌های پر از رنگ و جلوه را بر روی زمین‌های سخت کوبیدند.
هوش مصنوعی: طبیعت بی‌احساس نمی‌تواند بر افکار خوابیده دوستان مرده تأثیر بگذارد.
هوش مصنوعی: فطرت انسانی به دلیل فشارها و مقاومت‌های مداوم تحت تأثیر قرار گرفت و به تدریج از خود واکنش نشان داد. شعله‌های نارضایتی و مشکلات به قدری زیاد شد که دیگر قادر به تحمل آن نبودند و بر اثر این فشارها، احساس ناتوانی و زبونی به وجود آمد.
هوش مصنوعی: از افرادی که محبوب و خوش‌مين هستند فاصله بگیر و راحت خودت را پیدا کن، زیرا کسانی که از جمع و جلب توجه دوری می‌کنند، مانند گوهرهایی هستند که از این دریا بیرون آمدند و حالا دگرگون شده‌اند.
هوش مصنوعی: شاخ و برگ‌های بی‌فایده‌ای که تولید کردی، درخت را به تیشه‌ای نیاز داشت. قامت خميدهٔ ما را به زمین کوبیدند.
هوش مصنوعی: ما سال‌ها درگیر خودخواهی و منیت بودیم و اکنون از دل‌مان رنجش‌ها را دور کرده‌ایم. در این مسیر، زندگی ما به‌گونه‌ای شده که مشکلات و غبارهای خانه‌ی دل‌مان را به طبیعت سپرده‌ایم و به سوی زیبایی‌ها و سادگی‌های زندگی حرکت کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: دامن نوشیدن معنوی فضایی است که هیچ‌گونه محدودیتی ندارد و دوستان نزدیک از عمق این خیالات به وسعت آن پرداخته‌اند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره دارد که کسانی که چشمشان به دنیا و نیازهای آن نیست، از ترس و اضطراب زندگی دنیوی بی‌نیازند. آنها به دلیل بی‌نیازی خود، همچون کسی که در زیر ابرو و زیبایی استغنا برمی‌آید، به راحتی زندگی می‌کنند و دامن از دنیا نمی‌چینند. به عبارت دیگر، افراد بی‌نیاز به زیبایی و جذابیت زندگی دیگران توجهی ندارند و در آرامش و آسایش به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده است که انسان‌ها گاهی به دلایل مختلف به وابستگی‌ها و attachments خود دلبسته می‌شوند. اما در زندگی، افرادی هستند که با اقداماتی هوشمندانه و آگاهانه، به این وابستگی‌ها پایان می‌دهند و تلاش می‌کنند تا خود را از این زنجیرها آزاد کنند. با این کار، آنها در حقیقت سعی دارند به خودشناسی و فهم عمیق‌تری از خود برسند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرچه گردون را به بالا خرگه والا زدند
خرگه قدر تو را بالاتر از بالا زدند
جلوگاهت عرش اعلا بود از آن بارگاه
در جوار بارگاه تخت او ادنی زدند
در امامت هشتمین نوبت که مخصوص تو بود
[...]
دوش اندر میکده چون و چه زیبا زدند
گردش از جاروب زلف و طره ی حورا زدند
ساقیان دست طرب در گردن مینا زدند
خاک آدم را نم از سرچشمه ی صهبا زدند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.