فکر خویشم آخر از صحرای امکان می‌برد
همچو شمع آن سوی دامانم گریبان می‌برد
شرمسار هستی‌ام کاین کاغذ آتش زده
یک دو گامم زین شبستان با چراغان می‌برد
الفت دل با دم هستی دو روزی بیش نیست
انتظار شیشه اینجا طاق نسیان می‌برد
پیکر خم گشته در پیری مددخواه از سر است
از گرانی گوی ما با خویش چوگان می‌برد
حاصل این مزرع علم و عمل سنجیدنی است
سنبله چون پخته شد چرخش به میزان می‌برد
از فنا هر کس کمال خویش دارد در نظر
دانه را در آسیاها هیأت نان می‌برد
تا گداز دل دهد داد فسردنهای جسم
سنگ این کوه انتظار شیشه‌سازان می‌برد
صحبت یاران ندارد آنقدر رنگ وفاق
شمع هم زین بزم داغ چشم گریان می‌برد
این درشتان برگزند خلق دارند اتفاق
لیک از این غافل که پشت دست دندان می‌برد
گر چنین دارد محبت پاس شرم انتظار
چشم ما هم بعد از این راهی به کنعان می‌برد
خانهٔ مجنون به رفت و روب پر محتاج نیست
گردباد اکثر خس و خار از بیابان می‌برد
با همه بی‌دست و پایی در تلاش خاک باش
عزم این مقصد گهر را نیز غلتان می‌برد
بر تغافل ختم می‌گردد تک و تاز نگاه
کاروان ما همین مژگان به مژگان می‌برد
در خیال نفی فرع از اصل، باید شرم داشت
ناله چون افسرد آتش در نیستان می‌برد
عشق مختار است بیدل نیک و بد درکار نیست
بی‌گناهی یوسف ما را به زندان می‌برد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر احساسی و عمیق به بیان دغدغه‌ها و تنش‌های انسانی می‌پردازد. شاعر از احساس شرمساری نسبت به وجود و ناکامی‌های زندگی سخن می‌گوید و به اهمیت زمان، عشق و تلاش در زندگی اشاره می‌کند. او به نقش علم و عمل در دستیابی به کمال پرداخته و می‌گوید که انتظار و آرزوهای برآورده نشده ممکن است ما را به سمت ناامیدی سوق دهد. همچنین، به تضادهای انسانی و احساس تنهایی در میان جمع اشاره می‌کند و در نهایت، بر عشق و بی‌گناهی تأکید دارد. شعر در عین حال دعوت به تلاش و امید می‌کند و بر اهمیت نداشتن ناامیدی تأکید می‌ورزد.
هوش مصنوعی: فکرم مرا از دنیای ممکنات دور می‌کند، همانطور که شمعی نورش را به سوی دیگر می‌افروزد و من نیز دلم را به آن طرف می‌برد.
هوش مصنوعی: احساس شرمساری می‌کنم که این کاغذ، که آتش گرفته، دو قدمی من را از این مکان تاریک و پرنور دور می‌کند.
هوش مصنوعی: دوستی و محبت نسبت به زندگی و هستی، عمر کوتاهی دارد. اینجا، در این عالم، امید و آرزوهایی که داریم، به زودی به فراموشی سپرده می‌شوند.
هوش مصنوعی: شخصی که به دلیل پیری بدنش خمیده شده، از سر مشکلات و دردهای زندگی کمک می‌جوید. او به شکل خودآگاه از بارهای سنگین زندگی می‌کاهد و به نوعی گویایی و شادابی را در درون خود حفظ می‌کند و در تلاش است تا از چالش‌ها عبور کند.
هوش مصنوعی: نتیجه واقعی علم و عمل باید مورد سنجش قرار گیرد، زیرا وقتی محصولی به بار می‌نشیند، باید با دقت اندازه‌گیری شود.
هوش مصنوعی: هر کسی که از زوال و نابودی رهایی یافته باشد، به کمال و رشد خود پی می‌برد. دانه‌ها در آسیاب، به شکل نان در می‌آیند و این تغییر نشان‌دهنده‌ی فرآیند تحول و بهبود است.
هوش مصنوعی: دل را می‌سوزاند و خواب و خواب‌رفتگی جسم سخت این کوه، بلای انتظار شیشه‌گران را به دوش می‌کشد.
هوش مصنوعی: گفت‌وگو با دوستان به اندازه‌ای نیست که همچنان در این جمع گرم، شمعی که در حال سوختن است، بتواند اشک‌های غمگین را جلب کند.
هوش مصنوعی: افراد سرشناس و بزرگ در جامعه ممکن است از محبوبیت و توجه مردم بهره‌مند شوند، اما غافل از این که بی‌اعتنایی به واقعیت‌ها ممکن است عواقب ناخوشایندی برایشان به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: اگر محبت چنین باشد و پاس داشته شود، پس شرم از انتظار ما هم بعد از این، ما را به سرزمین کنعان می‌برد.
هوش مصنوعی: خانهٔ مجنون نیازی به نظافت مداوم ندارد، زیرا طوفان معمولاً علف‌های هرز و زباله‌ها را از بیابان می‌برد.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه شاید امکانات و شرایط مناسبی نداشته باشی، باید همچنان برای رسیدن به هدف و مقصود خود تلاش کنی، زیرا این تلاش می‌تواند تو را به موفقیت برساند.
هوش مصنوعی: همانطور که گذر کاروان ما ادامه دارد، توجه و دقت ما به یکدیگر محدود می‌شود و نگاه‌های سرمه‌دار و جذاب ما تنها به یکدیگر معطوف می‌گردد.
هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که اگر بخواهیم چیزی را که فرع است، از اصل جدا کنیم، باید مراقب باشیم و احساس شرم کنیم. چرا که مانند ناله و آوایی که از آتش برمی‌خیزد و می‌تواند نیستان را بسوزاند، این کار نیز می‌تواند نتایج ناگواری به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: عشق آزادی عمل دارد و فرقی بین خوبی و بدی نمی‌گذارد. بی‌گناهی یوسف باعث می‌شود که ما دچار مشکل و محدودیت شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دست حسنت پنجهٔ خورشید تابان می‌برد
ترک چشمت تاخت بر ملک سلیمان می‌برد
خوش قماری بیش ازین نبود که در اقلیم حسن
هرکه می‌بازد دلی آن چشم فتّان می‌برد
هر تنک‌ظرفی که نقد صبر او کم می‌شود
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.