بهار عیش امکان رنگ وحشت دیده‌ای دارد
شکفتن چون گل اینجا دامن برچیده‌ای دارد
اگر چون شمع خواهی چارهٔ دردسر هستی
گداز استخوانها صندل ساییده ای دارد
تو هر مضمون که می‌خواهد دلت نذر تأمل‌کن
شکفتن چون گل اینجا دامن برچیده‌ای دارد
ز اسرار لبش آگه نی‌ام لیک اینقدر دانم
دم تیغ تبسم جوهر بالیده‌ای دارد
قدم فهمیده نه تا از دلی‌گردی نینگیزی
کف هر خاک این وادی نفس دزدیده‌ای دارد
ز هستی تا اثر داری چه گفت‌وگو چه خاموشی
نفس صبح قیامت زیر لب خندیده‌ای دارد
گر از اسباب در رنجی چرا نفکندی از دوشش
تو آدم نیستی آخر فلک هم دیده‌ای دارد
خزان‌فرسا مباد اندیشهٔ اهل وفا یارب
که این گلزار رنگ گرد دل‌گردیده‌ای دارد
ز عالم چشم اگر بستی به منزلگاه راحت رو
نگه در لغزش مژگان ره خوابیده‌ای دارد
چو موج‌گوهر از من یک تپش جرات نمی‌بالد
جنون ناتوانان شور آرامیده‌ای دارد
رضای دوست می‌جویم طریق سجده می‌پویم
سر تسلیم خوبان پای نالغزیده‌ای دارد
به هر آینه زنگار دگر دارد کمین بیدل
ز مژگان بستن ایمن نیست هرکس دیده‌ای دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات متضاد و عمیق عشق و زندگی می‌پردازد. شاعر به زیبایی‌های بهار و شکفتن گل‌ها اشاره می‌کند و از درد و رنج زندگی انسان‌ها صحبت می‌کند. او به ضرورت تأمل در زندگی و معانی عمیق آن اشاره دارد، و بر این نکته تأکید می‌کند که لبخند و محبت، در عین حال که زیبایی به همراه دارد، می‌تواند ریشه در درد و دشواری‌ها داشته باشد.
شاعر همچنین به مفهوم تسلیم در برابر عشق و دوستی اشاره می‌کند و به یک نوع نگرانی از خدا و سرنوشت نیز پرداخته است. او از عزم برای جستجوی خوشبختی و آرامش در زندگی سخن می‌گوید و به این نکته می‌رسد که گاهی باید از رای و نظر دیگران دور شد تا به حقیقت دست یافت.
در کل، این شعر ترکیبی از زیبایی‌ها و دردها، عشق و اندیشه، و تسلیم و تلاش برای یافتن آرامش در زندگی را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: بهار، زمان لذت و شادابی است و در این لحظه، زیبایی و وحشت به هم آمیخته‌اند. مانند گلی که با شکوفه‌هایش در اینجا، دامن خود را کنار زده و خود را به نمایش گذاشته است.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مانند یک شمع به آرامی و با زیبایی زندگی کنی، باید از درد و مشکلات گذر کنی. مانند شمعی هستی که در حال ذوب شدن است و در این مسیر، زلال و لطیف می‌مانی.
هوش مصنوعی: هر موضوعی که در دل داری و می‌خواهی درباره‌اش فکر کنی، مانند شکوفه زدن یک گل، در اینجا آماده‌ای که به آن بپردازی و از آن لذت ببری.
هوش مصنوعی: من از رازهای لب او بی‌خبرم، اما می‌دانم که لبخندش چون تیغی تیز و جادویی، در خود زیبایی و فرهیختگی خاصی دارد.
هوش مصنوعی: اگر با درک و آگاهی گام برنداری، به سمت دل‌های دیگر نرو. هر گوشه از این سرزمین دارای نفس‌هایی است که دلبسته و از عشق دزدیده‌اند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که وجود داری، چه حرف بزنی و چه سکوت کنی، روز قیامت مثل نفس صبح، در دلش لبخندی دارد.
هوش مصنوعی: اگر از مشکلات و سختی‌ها رنج می‌برى، چرا آن را از دوش خود پایین نمی‌گذاری؟ تو آدمی نیستی، زیرا حتی آسمان هم چشم دارد و می‌بیند.
هوش مصنوعی: نکند که اندیشهٔ افرادی که وفادارند، در دل بهاری را به خزان تبدیل کند، زیرا این باغی که در دل من است، رنگ و بوی خاصی دارد.
هوش مصنوعی: اگر چشمانت را به دنیا ببندی و به آرامش و راحتی برسید، توجه کن که مژگان تو در لرزش هستند و خواب به تو نزدیک است.
هوش مصنوعی: گویی که موج، گوهرهایی از من می‌گیرد، اما من جرأت بروز احساساتم را ندارم. دیوانگی کسانی که ناتوانند، تبدیل به آرامشی شده است.
هوش مصنوعی: من به دنبال رضایت دوست هستم و در این راهگاه سجده کردن را برمی‌گزینم. با سر تسلیم در برابر نیکوکاران، نخواهم لغزید و ثابت قدم می‌مانم.
هوش مصنوعی: هرکس که چشم دارد باید مراقب باشد، زیرا دل‌های حساس به زود زنگار می‌گیرند و هیچ‌کس از آسیب‌دیدن در امان نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.