باد صبح ازکوهسار آید همی
یاد یار غمگسار آید همی
یارگوبی سوی شهر آید زکوه
دوست گویی از شکار آید همی
بامدادان در هوای گرم ری
بوی لطف نوبهارآید همی
قلهٔ البرز در چشمان من
چون یکی زیبانگار آید همی
بر فراز فرق، سیمین چادرش
لعبتی سیمین عذار آید همی
باز چون تابد بر او زرین فروغ
چون درخشی زرنگار آید همی
در نشیبش سبز وادی‌ها ز دور
دیده را شادی گوار آید همی
راست گویی سوی دشت از کوهسار
لشگری نیزه گذار آید همی
خیل در خیل و درفش اندر درفش
این پیاده وآن سوار آید همی
کوشک‌ها هر جای محصور از درخت
چون حصاری استوار آید همی
گردشان اشجار چون جیشی که تنگ
گرد برگرد حصار آید همی
یا تناور کشتیئی در سخت موج
کش‌پس‌ازکوشش قرار آید همی
آبشار ازگوشهٔ وادی به چشم
چون‌یکی سیمینه تار آید همی
ور برو نزدیک تازی در نظرت
همچو پولادین منار آید همی
گویی از بالا خروشان زی نشیب
اژدهایی دیوسار آید همی
آسمان باشد به لون و در صفت
آسمانی آبدار آید همی
گرنه چرخست از چه‌اش قوس قزح
از گریبان آشکار آید همی
وز چه همچون کهکشان در وی پدید
اختران بی‌شمار آید همی
سبزه اندر سبزه یا بی‌پر نسیم
گرت زی بالاگذار آید همی
چشمه اندر چشمه بینی پرفروغ
چونت ره زی جویبار آید همی
چون ز بالا بنگری سوی نشیب
در سر از هولت دوار آید همی
بوی‌های تازه همراه صبا
ازکران مرغزار آید همی
بانگ کبک آید ز بالای کمر
بانگ قمری از چنار آید همی
هر سحرگاهان خروشان جغد زار
روح را انده گسار آید همی
در میان دشت ز انبوه هوام
زیر زیر و زار زار آید همی
جرد گوبی نزد مام زنجره
از برای خواستار آید همی
هر زمان بادی قوی با تود بن
در جدال و گیر و دار آید همی
چون بر ایوب نبی زرین ملخ
تودها بر ما نثار آید همی
مارچوبه در بن سنگ سیاه
چون یکی خمیده مار آید همی
شاخ آلوی سیاه اندر مثل
همچو ماری بالدار آید همی
سیب زرد و اندر او رگ‌های سرخ
همچو روی باده‌خوار آید همی
شاخ امرود خمیده پیش باد
خاضع و پوزش گزار آید همی
*
*
گرچه بسیارند یارانت ولیک
یار کمتر چون بهار آید همی
صادق و مردانه و بیدار مغز
یار باید تا به کار آید همی
یار آن باشد که روز بستگی
بهر یاران بی‌قرار آید همی
ورنه هنگام گشایش مرد را
هر دمی هفتاد یار آید همی
در فزون یاری چو تخمی کاشتی
روز بی‌یاری به بار آید همی
وه که ایدون دوستاری شد گزاف
چشم ازین غم اشکبار آید همی
آنکه اندر راه او دادی دو چشم
گر تو را سویش گذار آید همی
راست پنداری که از دیدار تو
در دو چشمش نوک خار آید همی
تا زرت در دست و زورت در تن است
آسمانت دوستار آید همی
چون زرت بگسست زورت هم نماند
دوستان را از تو عار آید همی
برخی آنم که در درماندگی
دوستان را دستیار آید همی
من بر آن عهدم که با تو عهد من
تا قیامت استوار آید همی
گر دهم جان در رهت اندر دلم
حاش لله گر غبار آید همی
و در استغنا زنم عیبم مکن
کافتخار از افتقار آید همی
من ز بهر نام بگذشتم ز نان
کاحتشام از اشتهار آید همی
مرد را ندهد ز یک منظور بیش
آنکه نامش روزگار آید همی
کامیابی نیست جز در یک امل
باید این بر زرنگار آید همی
چاپلوس وکربز و دورو نیم
زین عیوبم انضجار آید همی
یار صد روی و مزور مرد را
هر به روزی صدهزار آید همی
لیک از ین یاران به روز بی‌کسی
ناکسم گر هیچ کار آید همی
فخرم این بس کز زبان و کلک من
نکته‌های شاهوار آید همی
دوستداران را به نطق و نظم و نثر
فکرتم خدمتگزار آید همی
بد سگالان را به او بار روان
خامهٔ من اژدهار آید همی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف زیبایی‌های طبیعت و احساسات انسانی در ارتباط با دوستان و یاران است. شاعر از صبحگاه و بوی خوش بهار صحبت می‌کند، از زیبایی قله‌ها و درختان، و همچنین صداها و مناظر دل‌انگیز طبیعت. او به یارانش اشاره می‌کند و می‌گوید که در شرایط بحرانی فقط یار راستین و صادق به کمک می‌آید، در حالی که در روزهای خوش، بسیاری ادعای دوستی می‌کنند. شاعر نسبت به وفاداری و درستی دوستی تأکید دارد و می‌گوید که ارزش دوستی در مواقع دشواری مشهودتر است. او در نهایت به این نتیجه می‌رسد که در دوستی باید راستگو و وفادار بود و از هرگونه ریا و فریب دوری کرد.
هوش مصنوعی: باد صبحگاهی از کوه‌ها می‌وزد و به یاد محبوبی که غمگین است، ملان می‌آید.
هوش مصنوعی: اگر یار به سوی شهر بیاید از کوه، انگار که از شکار برگشته است.
هوش مصنوعی: در صبحگاهان، در هوای گرم ری، بوی دل‌انگیز بهار به مشام می‌رسد.
هوش مصنوعی: قلهٔ البرز در نظر من به مانند یک زیبای دلربا به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: در بالای سر او، چادر نقره‌ای‌اش مانند دختری زیبا و نرم‌پوست به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: وقتی نور طلایی دوباره بر او بتابد، مانند درخشندگی رنگین طلا به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: در پایین‌دست این دره‌های سرسبز، دیدن زیبایی‌ها و طبیعت دل‌انگیز برای چشم‌ها لذت‌بخش و خوشایند است.
هوش مصنوعی: راست گفتن و صداقت مانند سربازانی است که از کوه‌ها به دشت می‌آیند و با خود نیزه‌هایی به همراه دارند.
هوش مصنوعی: در میان گروه‌های بزرگ و پرچم‌ها که به صورت منظم و ستونی سازمان‌دهی شده‌اند، در اینجا شاهد هستیم که پیاده‌نظام و سواره‌نظام به سوی ما می‌آیند.
هوش مصنوعی: کوشک‌ها در هر گوشه‌ای که با درختان احاطه شده‌اند، مانند دژی محکم به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: سایه درختان مانند ادراری است که در اطراف حصار بند آمده است.
هوش مصنوعی: پس از تلاش و کوشش فراوان، مانند یک کشتی بزرگ که در میان امواج سخت به آرامش می‌رسد، انسان نیز می‌تواند به ثبات و آرامش دست یابد.
هوش مصنوعی: آبشار از گوشهٔ دره به نظر می‌رسد که همچون یک رشته نقره‌ای درخشان نمایان شده است.
هوش مصنوعی: اگر به تازی نزدیک شوی، در نظرت مانند مناری از فولاد خواهد درخشید.
هوش مصنوعی: به نظر می‌آید که از بالا صدای خروشان اژدهایی ترسناک از پایین در حال آمدن است.
هوش مصنوعی: آسمان رنگی دارد و به وصف آسمانی‌اش، خنک و مرطوب به نظر می‌آید.
هوش مصنوعی: اگر دقت کنی، می‌بینی که دلیل ظهور رنگین‌کمان در آسمان به خاطر چرخش زمین است.
هوش مصنوعی: چرا که مانند کهکشان، در او ستاره‌های بی‌شماری به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: اگر در میان سبزه‌ها نسیم ملایمی بوزد و تو را به سمت بالا بکشد، در آن صورت این احساس را هم تجربه خواهی کرد.
هوش مصنوعی: چشمی را می‌بینی که در آن، نور و روشنی زیادی وجود دارد و از آن چشمه، آب زلالی به سمت جویبار روان است.
هوش مصنوعی: وقتی از بلندی به پایین نگاه کنی، احساس می‌کنی که دنیای زیر پایت در حال چرخش است.
هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی همراه با رایحه‌های تازه و خوش، از افق دشت‌ها به سمت ما می‌آید.
هوش مصنوعی: صدای کبک از بالای تپه به گوش می‌رسد و صدای قمری نیز از درخت چنار به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر صبح زود، جغد با صدای دلخراش خود به پریشانی روح می‌افزاید و غم و اندوه آن را افزایش می‌دهد.
هوش مصنوعی: در میان دشت، از فراوانی هوا، صدای زیر و ناله‌ای به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: یکی از کسانی که به جرد گوبی می‌رسد، به مادر زنجره نزدیک می‌شود تا خواسته‌اش را مطرح کند.
هوش مصنوعی: هر وقت بادی قوی به درخت تو برخورد کند و با آن درگیر شود، تحت فشار قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: زمانی که ملخ‌های زرد به ایوب نبی نازل شدند، بر ما نیز پاداش و نعمت‌هایی نازل می‌شود.
هوش مصنوعی: مارچوبه در میان سنگ‌های تیره مانند یک مار خمیده به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: شاخ آلوی سیاه مانند ماری بالدار به سمت آسمان می‌آید.
هوش مصنوعی: سیب زردی که درونش رگ‌های قرمز دیده می‌شود، همچون چهره‌ی کسی که شراب می‌نوشد، به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: درختان میوه‌دار، به خصوص درختان گلابی، در برابر باد خم می‌شوند و به نوعی احترام و فروتنی از خود نشان می‌دهند و از این وضعیت پوزش می‌طلبند.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی اشاره به وقوع تغییرات و تحولات در زندگی یا محیط اطراف دارد. ممکن است به نوعی بیانگر احساسات یا افکار مرتبط با گذر زمان و نحوه تأثیر آن بر روی انسان‌ها باشد. به طور کلی، می‌توان آن را تفسیر کرد که هرچه جلوتر می‌رویم، چیزهای جدیدی در انتظار ما هستند و باید خود را با این تغییرات سازگار کنیم.
هوش مصنوعی: هرچند که دوستان بسیاری وجود دارند، اما یاری که مانند بهار باشد، کمتر پیدا می‌شود.
هوش مصنوعی: شخصی که صادق، شجاع و هوشمند باشد، نه تنها برای خود بلکه برای دیگران هم مفید خواهد بود.
هوش مصنوعی: دوستی واقعی کسی است که در روزهای سخت و نیاز، برای یاران و دوستانش به کمک بیاید.
هوش مصنوعی: در غیر این صورت، در زمان‌هایی که درهایی به روی انسان باز می‌شود، هر لحظه افرادی زیادی به سراغ او می‌آیند.
هوش مصنوعی: وقتی که در روزهای خوشی و با دوستان خوب خود دانه محبت و یاری بکاریم، روزی که از آن یاری خبری نیست، ثمره آن دانه‌ها خود را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: وای از اینکه چنین دوست داشتن به راحتی اتفاق افتاد، که حالا چشمانم از این غم پر از اشک می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر تو در مسیر او دو چشم را به او بسپاری، او همواره به سوی تو خواهد آمد.
هوش مصنوعی: به راستی که او در اینجا احساس می‌کند دیدن تو برایش مانند نوک خاری در دو چشمانش است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که قدرت و انرژی تو در دست و بدنت وجود دارد، آسمان تو را دوست خواهد داشت و به تو محبت خواهد ورزید.
هوش مصنوعی: وقتی که قدرت و توان تو از بین برود، دیگر دوستانت هم از تو شرمنده خواهند شد.
هوش مصنوعی: برخی از افراد وجود دارند که در زمان سختی، به یاری دوستانشان می‌شتابند و می‌توانند در مشکلات آنان کمک کنند.
هوش مصنوعی: من به وعده‌ام با تو پایبند هستم و این عهد تا پایان دنیا برایم مهم و محکم خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر جانم را در راه تو فدای کنم، در دل می‌گویم حاشا بر من، حتی اگر غباری برپا شود.
هوش مصنوعی: اگر در حال بی‌نیازی زندگی می‌کنم، به عیب‌هایم توجه نکن؛ چرا که افتخار از روحیه‌ی نیازمندی به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: من به خاطر معروفیت و نام نیک، از زندگی مرفه و فراوانی خوراک چشم‌پوشی کردم.
هوش مصنوعی: مرد فقط از یک هدف و منظور بیشتر نمی‌تواند داشته باشد، و آن هدف تنها معروف شدن و شناخته شدن در طول زمان است.
هوش مصنوعی: کامیابی تنها در یک اراده و تلاش واقعی به دست می‌آید و باید این تلاش بر نوشته‌های زندگی ما نمایان شود.
هوش مصنوعی: چاپلوسی و دورویی از جمله نقص‌های من است و همین‌ها باعث ناخشنودی من می‌شوند.
هوش مصنوعی: دوست مانند یاری با چهره‌های متعدد است و هر روز برای انسان در مواجهه با او، صدها راز و پیچیدگی جلوه می‌کند.
هوش مصنوعی: اما در روز بی‌کس بودنم، از این یاران چیزی به کمکم نمی‌آید، حتی اگر کاری از دستشان برآید.
هوش مصنوعی: من به خود می‌بالم که از زبان و قلم من نکات و نکته‌های ارزشمندی پدید می‌آید.
هوش مصنوعی: عاشقان را در زمینه گفتار و نوشتار، اندیشه‌ام به عنوان خدمتکاری حاضر می‌شود.
هوش مصنوعی: بداندیشان را بگذار تا بار سنگین کلام من بر دوششان باشد؛ کلامی که همچون اژدهایی بزرگ و خطرناک است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روزگار نوبهار آید همی
غمگنان را غمگسار آید همی
وقت شادی و نشاط آید همی
نوبت بوس و کنار آید همی
باغ پر گل گشت و هر ساعت ز ابر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.