رسید گاه بهار و گه سماع و مدام
کجایی ای صنم سرو قد سیم اندام
بنفشه با سر زلف خمیده گشت پدید
کجایی ای سر زلف تو را بنفشه غلام
به‌پای خیز که هنگام رامش است و نشاط
نشاط باید کردن، بلی در این هنگام
چمن گرفته ز فرخنده نوبهار، طراز
جهان گرفته ز اردیبهشت ماه، نظام
رسیده موکب اردیبهشت ماه و شدست
چمن بهشت مثال و دمن بهشت مقام
ز ژاله برطرف دشت صدهزاران جوی
ز لاله برطرف باغ صدهزاران جام
چرند بر ز بر لاله آهوان به کناس
چمند بر زبر سبزه ضیغمان به کنام
چنان گراید بر سیر بوستان، دل خلق
که سوی باغ گراید که نماز، امام
چو زاهدیست نهان گشته در شعار سپید
درخت بادام اندر شکوفهٔ بادام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شگفتی بهار اشاره دارد و از زیبایی‌های طبیعت در این فصل صحبت می‌کند. شاعر از معشوق خود (صنم) می‌پرسد که کجاست و به غنا و شادی هنگامه بهار فراخوانی می‌کند. همچنین به زیبایی گل‌ها و درختان در این فصل اشاره شده و فضای سرسبز و آرامش‌بخش بهار توصیف شده است. در نهایت، شاعر با تأکید بر نشاط و شادی به استقبال این فصل دل‌انگیز می‌رود.
هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و زمان شادی و نشئه است، اما تو کجایی ای زیبا، با قامت بلند و اندام نازک؟
هوش مصنوعی: بنفشه با سر زلف خمیده نمایان شد، کجایی که سر زلف تو، برای من مانند غلامیست.
هوش مصنوعی: به‌پا شو که زمان خوشحالی و شادابی فرارسیده است و باید از این لحظه لذت ببری، بله در این وقت.
هوش مصنوعی: چمن به خاطر خوشی بهار زیبا و تازه شده است و همه چیز در دنیا تحت تأثیر بهار اردیبهشت قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: اردیبهشت ماه فرا رسیده و طبیعت به زیبایی بهشتی خود را نشان داده است. چمن و گل‌های باغ نیز شبیه بهشتی پر از نعمت و آرامش شده‌اند.
هوش مصنوعی: از باران‌ها، دشت پر از صدها جویبار می‌شود و از گل‌های لاله، باغ پر از صدها جام رنگین می‌گردد.
هوش مصنوعی: بهاری برپا شده و آهوها در کنار گل‌های لاله در حال چریدن هستند، و در میان سبزه‌های تازه، ظاهراً زندگی و شادی در جریان است.
هوش مصنوعی: دل‌ها به قدری به زیبایی‌های بوستان جذب می‌شود که مانند نمازگزاری که به سمت امام می‌رود، به سوی باغ کشیده می‌شوند.
هوش مصنوعی: همانند زاهدی که در لباس سفید پنهان شده است، درخت بادام در فصل شکوفه‌زنی به زیبایی خود جلوه‌گر شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که: عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر تو را نکو خوانند
[...]
سرودگوی شد آن مرغک سرودسرای
چو عاشقی که به معشوق خود دهد پیغام
همی چه گوید؟ گوید که: عاشقا، شبگیر
بگیر دست دلارام و سوی باغ خرام
امید نیکی و تاج ملوک و صدر کرام
بزرگ خسرو آزادگان و فخر انام
بمین دولت و دولت بدو همیشه عزیز
امین ملت و ملت بدو گرفته نظام
سپهر کلی و جزوی بدو نموده هنر
[...]
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند
[...]
بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام
بر من آمد وقت سپیده دم به سلام
درست گفتی کز عارضش برآمده بود
گه فرو شدن تیره شب سپیده بام
ز عود هندی پوشیده بر بلور زره
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.