از برف سر کوه چو ذات الحُبُکست
وین برف پرنده در هوا بس سُبُکست
ای شاه جهان، بنده ز سرما تُنُکست
کوه و در و دشت گنبدان بس خُنُکست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از برف سر کوه چو ذات الحُبُکست
وین برف پرنده در هوا بس سُبُکست
ای شاه جهان، بنده ز سرما تُنُکست
کوه و در و دشت گنبدان بس خُنُکست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند. برف روی کوه به مانند وجود عشق است و پرنده‌ای که در هوا در حال پرواز است، به سبکی عشق اشاره می‌کند. شاعر با اشاره به سرمای شدید، از احساس سردی و نفسی که در دشت و کوه‌ها وجود دارد، صحبت می‌کند و این طبیعت خنک را برای شاه جهان توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: برف بر فراز کوه همانند محبت خالص و ناب است، و این برف که در آسمان سقوط می‌کند، بسیار سبک و آزاد است.
هوش مصنوعی: ای پادشاه عالم، من به خاطر سرمای زیاد از کوه‌ها و دشت‌ها به تنگ آمده‌ام، چرا که در اینجا فضای سرد و خوشی حکم‌فرماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.