جانا دهنی چو پسته داری
در پسته گهر دو رسته داری
صد شور به پسته در فتاده است
زان قند که مغز پسته داری
قندیم فرست و مرهمی ساز
زین بیش مرا چه خسته داری
در هر سر موی زلف شستت
صد فتنهٔ نانشسته داری
گفتی به درست عهد کردم
صد عهد چنین شکسته داری
در تاز و جهان بگیر کز حسن
صد ابلق تنگ بسته داری
یک گل ندهی ز رخ به عطار
وانگاه هزار دسته داری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر ایرانی، هفت بند را شامل می‌شود که در آن، شاعر به توصیف زیبایی‌ها و جذابیت‌های معشوق می‌پردازد. او از دهنی مانند پسته و شیرینی مغز آن صحبت می‌کند و به قند و مرهمی اشاره دارد که برای تسکین دلش لازم است. شاعر بیان می‌کند که زیبایی‌های معشوق، مانند فتنه‌ای در زلف او نهفته است و او با وجود قول و عهدی که داده، بارها آنها را شکسته است. در نهایت، شاعر از معشوق می‌خواهد که حتی یک گل از رخسارش به او ندهد، با این حال اشاره می‌کند که او در دلش هزاران دسته گل دارد. این اشعار ترکیبی از عشق، زیبایی و عواطف عمیق را به تصویر می‌کشند.
هوش مصنوعی: عزیزم، تو مانند پسته‌ای هستی که درونش دو گوهر ارزشمند نهفته است.
هوش مصنوعی: پسته‌ها به خاطر مغز شیرین و لذیذشان، شوق و شادی زیادی را تجربه می‌کنند.
هوش مصنوعی: ای قند، برایم بفرست و زخم هایم را دوا کن، دیگر از دست تو چه رنجی می‌برم؟
هوش مصنوعی: در هر رشته موی زلف تو، صد نوع جذابیت و زیبایی نهفته است که می‌تواند دل‌ها را به تپش درآورد.
هوش مصنوعی: گفتی که به درستی عهد کردم و به همین خاطر چنین عهدهایی را شکسته‌ای.
هوش مصنوعی: در این دنیا و در میان انسان‌ها، تو باید از زیبایی‌های فراوانی که در اختیار داری بهره ببری و آنها را در زندگی خود به کار بگیری.
هوش مصنوعی: اگر از چهره‌ات حتی یک گل هم به عطار ندهی، در این صورت هزار دسته گل هم که داشته باشی، فایده‌ای ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.