دلی کز عشق او دیوانه گردد
وجودش با عدم همخانه گردد
رخش شمع است و عقل ار عقل دارد
ز عشق شمع او دیوانه گردد
کسی باید که از آتش نترسد
به گرد شمع چون پروانه گردد
به شکر آنکه زان آتش بسوزد
همه در عالم شکرانه گردد
کسی کو بر وجود خویش لرزد
همان بهتر که در کاشانه گردد
اگر بر جان خود لرزد پیاده
به فرزینی کجا فرزانه گردد
بخیلی کو به یک جو زر بمیرد
چرا گرد مقامرخانه گردد
چو ماهی آشنا جوید درین بحر
بکل از خاکیان بیگانه گردد
چو در دریا فتاد آن خشک نانه
مکن تعجیل تا ترنانه گردد
اگر تو دم زنی از سر این بحر
دل خونابه را پیمانه گردد
بسی افسون کند غواص دریا
که در دم داشتن مردانه گردد
اگر در قعر دریا دم برآرد
همه افسون او افسانه گردد
درین دریا دل پر درد عطار
ندانم مرد گردد یا نگردد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و شوق است و تأکید می‌کند که عشق می‌تواند افراد را دیوانه کند و وجودشان را با عدم یکی سازد. شاعر با تشبیه رخش به شمع، بیان می‌کند که عقل در عشق ممکن است جنون‌آسا شود. او از افرادی سخن می‌گوید که باید از آتش عشق نترسند و با شجاعت به دور شمع عشق بچرخند، همان‌طور که پروانهای به دور شمع می‌گردد.
شاعر در ادامه تأکید می‌کند که باید از ترس‌های بی‌معنا دوری کرد و برای عشق و وجود خود ارزش قائل شد. او همچنین اشاره به ارزش‌های مادی می‌کند و نشان می‌دهد که افراد نباید تنها به چیزهای مادی فکر کنند.
به طور کلی، شعر دعوت به به جان دل عشق ورزیدن و شجاع بودن در مواجهه با احساسات عمیق و درد است. شاعر در نهایت با اشاره به عواطف خودش و دلی که در دریاِ عشق و درد غوطه‌ور است، به پرسش از وجود و عدم پرداخته است.
هوش مصنوعی: دل اگر عاشق او شود، دیوانه می‌گردد و وجودش به گونه‌ای می‌شود که با عدم و نیستی یکی می‌شود.
هوش مصنوعی: چهره او مانند شمع می‌درخشد و اگر عقل از عشق او چیزی بفهمد، دیوانه خواهد شد.
هوش مصنوعی: کسی باید پیدا شود که از خطر و چالش‌ها هراسان نباشد و با شجاعت به سمت روشنی و زیبایی برود، مانند پروانهای که به دور شمع می‌چرخند.
هوش مصنوعی: به خاطر آنکه این آتش همه را می‌سوزاند، در سراسر جهان شکرگزاری و قدردانی به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: کسی که از بودن و وجود خود ترس داشته باشد، بهتر است که در خانه و کاشانه‌اش بماند و از بیرون رفتن پرهیز کند.
هوش مصنوعی: اگر کسی از ترس جان خود به حالت ترس و لرزش بیفتد، چگونه می‌تواند به درک و دانایی برسد؟
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر یک مقدار ناچیز طلا زندگی‌اش را از دست می‌دهد، چرا باید به دل‌مشغولی‌ها و مشکلات دنیا توجه کند؟
هوش مصنوعی: مانند ماهی که در دریا به دنبال آشنایی است، انسان نیز از دیگران که از خاک و دنیای مادی دورند، بیگانه و جدا می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که دریا به یک جایی خشک می‌افتد، نباید زود قضاوت کنی و عجله کنی؛ زیرا ممکن است در آینده دوباره به وضعیتی تر و سرسبز تبدیل شود.
هوش مصنوعی: اگر تو دربارهٔ عمق این عشق صحبت کنی، احساسات و دردهای درون دل به صورت یک جام پر از خون به نمایش درمی‌آید.
هوش مصنوعی: در عمق دریا، غواصان زیادی با زیبایی‌های جادویی و افسون‌گر مواجه می‌شوند، اما این فقط در لحظه‌ای است که شجاعت و قدرت واقعی خود را به‌دست می‌آورند.
هوش مصنوعی: اگر در عمق دریا صدایی شنیده شود، تمام جاذبه و سحر آن داستانی می‌شود.
هوش مصنوعی: در این دریا که دل عطار پر از درد است، نمی‌دانم آیا او به آرامش می‌رسد یا نه.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
به دست آز دل دیوانه گردد
ز خواب و خرمی بیگانه گردد
عوانرا آشنا مشمر تو روزی
بتخصیصی ز تو بیگانه گردد
اگر در مهر او چون موی گردی
ز بهر کندنت چون شانه گردد
عوانرا سگ نشاید گفت زیراک
[...]
همی ترسم که او دیوانه گردد
به یکبار از خرد بیگانه گردد»
چو روگردان بخار از خانه گردد
چو باز آید همه در دانه گردد
اگر خلق از خودی بیگانه گردد
خدا را آشنای خانه گردد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.