شکنجِ طُرّهٔ زلفت شکن شکن شده است
دلم شکنجه در آن زلف پُر شکن شده است
نماند قوتِ رفتن ز ضعف با این حال
عجب که سایهٔ من بارِ دوشِ تن شده است
نمود لاغرم از بس که دردِ هجرانش
به جانِ دوست تهی تن ز پیرهن شده است
به کوی یار رود دل ز من نهان هر شب
امان ز بختِ من این هم رقیبِ من شده است
نماند در قفس از من به غیر مشتِ پری
چه سود اگر قفسم باز در چمن شده است
از آن زمان که در آیینه دید صورتِ خویش
هزار شکر گرفتارِ خویشتن شده است
بسوخت شمع چو پروانه را در آتشِ عشق
ببین چگونه گرفتارِ خویشتن شده است
خوشم که فقر به من تاجِ سلطنت بخشید
از این به بعد شهنشه گدای من شده است
صدای عارف پُر کرد صفحهٔ آفاق
به این جهت غزلش نقلِ انجمن شده است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر حاوی احساسات عمیق عاشقانه و درد ناشی از جدایی است. شاعر به زیبایی از شکنجههای روحی ناشی از دوری محبوب و همچنین رنج و ضعف خود صحبت میکند. او بیان میکند که عشق او را به شدت تحت فشار قرار داده و حتی سایهاش به سنگینی بار بر دوش او تبدیل شده است. در عین حال، او از فقر خود به عنوان نوعی سلطنت یاد میکند و به زیباییای در این وضعیت مشغول است. در نهایت، او از تأثیرات عارفانه و عرفانی عشق و شاعرانگی یاد میکند که بر جامعه تأثیر گذاشته است.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر تاب و پیچش موی تو به شدت در عذاب است. این زلف زیبا و پر از تماشا، باعث شکنجه و رنج من شده است.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که با وجود ضعف و ناتوانی، هنوز سایهی من به مانند بار سنگینی بر دوش تن من است. به عبارتی، شخص حس میکند که سایهاش، نشانهای از وجود و مسئولیتی است که به دوش میکشد، حتی اگر از نظر جسمی و روحی در حال ضعف باشد.
هوش مصنوعی: از شدت درد جدایی، بدن لاغرم به گونهای شده که انگار تا پوست تنم بیشتر چیزی ندارم و تمام وجودم خالی است.
هوش مصنوعی: در هر شب، دل من به کوی محبوب میرود، اما بخت من نیز به من خیانت میکند و این مسأله به رقیب من تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: اگر فقط مشت پرندهای از من در قفس باقی مانده باشد، چه فایدهای دارد؟ حتی اگر قفس من باز باشد و در دشت آزاد و سرسبز باشم.
هوش مصنوعی: از وقتی که شخص در آینه چهرهاش را دید، به شدت تحت تاثیر زیبایی و وجود خود قرار گرفت و این تجربه او را به وجد آورد.
هوش مصنوعی: شمع در آتش عشق میسوزد همانطور که پروانهها میسوزند. ببین چگونه پروانه به خاطر عشقش به آتش نزدیک شده و خودش را درون آن گرفتار کرده است.
هوش مصنوعی: من خوشحالم که فقر به من مقام و جایگاهی با ارزش داده است و از این پس، من گدا و فقیر، صاحب سلطنت و بزرگی هستم.
هوش مصنوعی: صدای عارف به اندازهای وسیع و پرمعناست که همه جا را دربرگرفته است و به همین دلیل اشعارش در محافل مختلف نقل میشود و مورد توجه قرار میگیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.