|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به سعد دین اشاره می‌کند که پیراهنی به او داده است. این پیراهن به قدری زیباست که هر کسی با دیدن آن حیرت‌زده می‌شود. اما به خاطر فرسودگی‌اش، وقتی آن را می‌پوشد، بدن مرد به نوعی عریان به نظر می‌رسد. هر جا که آسیب و مشکل پیدا کرده، احساس می‌کند این پیراهن به اندازه بدنش به او فشار می‌آورد.
هوش مصنوعی: به من لباس خوشبختی و دین داده است که با دیدن آن، چشمانت پر از حیرت و شگفتی شده است.
هوش مصنوعی: زمانی که او لباس پوشید، به دلیل فرسودگی و کهنگی آن، بدن مرد به طور عریان نمایان شد.
هوش مصنوعی: هر جا که دچار مشکلات و چالش‌هایی شدی، به اندازه‌ای که توانسته‌ای، متوجه و مراقب خودت باش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زبازوش پیکان چو پران شدی
همه در دل سنگ و سندان شدی
چو سوی کف دست گردان شدی
شبانه زبیننده پنهان شدی
وز آنجا دگر سوی ایوان شدی
چو سرو خرامان به بستان شدی
ز گلنار منقل چو بستان شدی
به بستان بسی مرغ بریان شدی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.