نشنیده‌ای که زیر چناری کدو بنی
برجست و بر دوید برو بر به روز بیست
پرسید از چنار که تو چند روزه‌ای
گفتا چنار عمر من افزون‌تر از دویست
گفتا به بیست روز من از تو فزون شدم
این کاهلی بگوی که آخر ز بهر چیست
گفتا چنار نیست مرا با تو هیچ جنگ
کاکنون نه روز جنگ و نه هنگام داوریست
فردا که بر من و تو وزد باد مهرگان
آنگه شود پدید که نامرد و مرد کیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گفتگویی میان یک کدو و یک درخت چنار رخ می‌دهد. کدو می‌پرسد که چنار چقدر عمر دارد و چنار پاسخ می‌دهد که عمرش بیش از دویست سال است. کدو می‌گوید که او فقط بیست روز عمر دارد و از چنار می‌خواهد دلیل تنبلی‌اش را بگوید. چنار پاسخ می‌دهد که بین آنها رقابتی نیست و زمان قضاوت هنوز نرسیده است. او تأکید می‌کند که در آینده، در روز مهرگان، مشخص خواهد شد که کدام یک از آنها واقعی و اصیل است. این شعر به موضوع زمان و ارزش واقعی زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: آیا نشنیده‌ای که در سایه چنار، کدو درشت و برجسته‌ای روییده و در روز بیستم، به سرعت رشد کرده و به بیرون رفته است؟
هوش مصنوعی: یکی از درختان چنار را پرسیدند که چند ساله‌ای، و چنار در پاسخ گفت که عمر من بیشتر از دویست سال است.
هوش مصنوعی: او گفت: "پس از بیست روز، توانستم از تو بالاتر بروم. این تنبلی را برایم توضیح بده که برای چه چیزی است؟"
هوش مصنوعی: گفت که من با تو هیچ‌گونه دعوا و دشمنی ندارم، چرا که نه امروز زمان جنگ است و نه وقتی برای قضاوت و جدال.
هوش مصنوعی: فردا که باد مهرگان بوزد، مشخص می‌شود که مردان واقعی و نامردان چه کسانی هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نشنیده‌ای که زیر چناری کدوبنی
بررُست و بردمید برو بر، به روز بیست؟
پرسید از آن چنار که «تو چند ساله‌ای؟»
گفتا «دویست باشد و اکنون زیادتی است»
خندید ازو کدو که «من از تو به بیست روز
[...]
می کوش در سخا که بهشتی صفت سخیست
بدخو مشو که خوی بد از طبع دوزخی است
گه شمس در اقامت و گاه بدر در مسیر
که برق در بستم و گاه ابر می گریست
اندر دهان دهر گه این رفت و آن بماند
و اندر زبان خلق گه این مرد و آن بزیست
این را حیات کوته و آنرا امل دراز
[...]
از دل به دل برادر گویند روزنیست
روزن مگیر گیر که سوراخ سوزنیست
هر کس که غافل آمد از این روزن ضمیر
گر فاضل زمانه بود گول و کودنیست
زان روزنه نظر کن در خانه جلیس
[...]
من کیستم که این غم تو با چو من کسی ست
طوفان آتشی چه به دنباله خسی ست
خود را ببین در آینه و انصاف ما بده
کز چون تویی جدا شدن اندازه کسی ست
گر زانکه باد هجر مرا برد همچو خس
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.